Úrval - 01.02.1967, Qupperneq 6

4
landi er gulleignin svo mikil, að
talið er, að um 160 milljarðar kr.
mundu bætast við hinn opinbera
gullforða ef það kæmi allt til skila.
Ennþá áfjáðari gullsafnarar en
Frakkar eru Indverjar. Þegar mon-
súnvindunum lýkur, leggja arabísk
seglskip með leynilegan gullfarm
upp frá Dubai við Rauðahaf og taka
stefnuna til Indlands. Hinar földu
gullbirgðir, sem þessi skip hafa
meðferðis, eru komnar frá við-
skiptamiðstöðvunum í Lundúnum
og ætlaðar til að seðja áfergju
Indverja í hinn bjarta málm. Þeir
borga um 2300 kr. fyrir únzima (31
gr.) og er ágóði smyglaranna þá
460 krónur á únzuna, að frádregnum
tilkostnaðL
Áætlað er, að á árinu 1966 hafi
6 milljón únzur af skíragulli runn-
ið til Indlands. Ef miðað er við
útlausnarverðið, 1500 kr. á únzuna,
þá jafngildir þetta 9000 milljónum
króna. Ef keypt hefðu verið mat-
væli fyrir þetta verð, hefði margur
fengið að éta, sem soltið hefur
heilu hungri.
STEINALDARHU GMYNDIR
UM FJÁRMÁL.
Efnafræðingurinn og háskóla-
rektorinn James Callaghan kallar
það tiltæki að fara að láta gullið
eitt ráða stefnu viðskipta, sæmandi
steinaldarmönnum einum. Flestir á-
hugamenn um þessi mál hafa verið
á sömu skoðun. Fyrir þremur ár-
um var herra Rueff af flestum tal-
inn hlægilegur sérvitringur, þó að
hann væri vist háskólamenntaður
í hagfræði og hefði gegnt ein-
hverjum fjármálastöðum. En svo
ÚRVAL
gerðist það að hann náði áheyrn
De Gaulles.
En nú í ársbyrjun hafði herra
Rueff einnig unnið áheyrn, ef ekki
hjörtu, ýmissa voldugustu peninga-
manna og hagfræðinga í Bretlandi.
Einn af heldri mönnum í fjálmála-
miðstöðinni City kallaði hann „á-
hrifamesta fjármálasnillinginn, sem
komið hefur fram síðan Keynes
leið.“ En mikilsmetinn ráðunautur
ensku stjórnarinnar andvarpaði:
„Hann hefur ekki lært neitt í 42
ár.“ En karlinn er 71 árs, og hvað
klæðaburð hans snertir, þá er hann
óaðfinnanlegur.
Herra Rueff á nú svo ört vaxandi
fylgis að fagna að lítið verður um
næði hjá honum. Hinar miklu ráða-
gerðir og deilur sem nú um skeið
hafa gengið um það hvernig eigi að
fylla peningaþörf mannkynsins, ná
nú langt út fyrir fjármálaráðuneyt-
in og stórbankana. Menn eru að
verða sífellt óánægðari með það
sem þeim finnst vera getuleysi
hinna miklu fjármálahöfðingja við
að ráða fram úr vandanum. Þegar
svo er komið, fjölgar þeim óðum,
sem láta heillast af hinni sléttfeldu
röksemdaleiðslu Rueffs um að láta
gullið ráða gildi peninga.
Það sem þeir reka fyrst augun
í er sú tillaga hans að tvöfalda
gullverðið, og er það þó aðeins eitt
atriði af mörgum í áætlun hans.
Bandaríkin ákváðu verðið 35 dollara
fyrir únzuna (1500 kr.) árið 1934
og hefur það haldizt óbreytt síðan.
Á þeim tíma hefur allt verðlag tvö-
faldazt og rúmlega það. Yrði gull-
verðið nú tvöfaldað, þá ætti engin
hætta að þurfa að vera á því að