Úrval - 01.02.1967, Blaðsíða 53

TÓNLISTARLÆKNINGAR FYRIR
51
til að laga sig eftir því sem að
höndum ber.
Það er eftirtektarvert hve fram-
farir í sálgreiningalækningum eru
hægar. Því kann að valda skortur
á húsrými, tíma, mannafla og fjár-
afla, en til að bæta úr því er ekkert
líklegra en að taka hóp til með-
ferðar í einu. Við handleiðslu sál-
greiningalæknis kemst sjúklingur-
inn til skilhings á sjálfum sér og að-
stöðu sinni, og fær vitneskju um það
hvernig á því stendur að hann mæt-
ir erfiðleikum á ófullnægjandi hátt.
Smátt og smátt fer honum svo að
takast að laga sig eftir umhverfi
sínu.
Það er ákaflega seinlegt að lækna
með þessari aðferð, og eftir því
kostnaðarsamt, svo að full þörf er
á að finna fljótvirkari og hagkvæm-
ari aðferðir. En ekki dugir að taka
marga til meðferðar í einu, því það
mundi koma í veg fyrir að sjúkl-
ingarnir segðu frá sínum leyndustu
hugsunúm, en til þess er leikurinn
gerður. Til þess að losa um mál-
beinið hjá sjúklingum, og fá þá til
að segja frá einkamálum sínum í
viðurvist ókunnugra, hefur verið
reynt að nota sérstaka tegund af
lækningum með tilhjálp tónlistar.
Sjúklingarnir eru látnir hitta lækni
sinn vikulega og margir í einu og
hlusta á þá tónlist sem þeir hafa
ekki heyrt áður og ekki nema í þrjár
eða fjórar mínútur í einu. Síðan eru
þeir spurðir hvað þeim hafi fundizt
um þetta. Þeir eru óragir að leysa
frá skjóðunni, en svörin eru að
jafnaði lituð af lífsreynslu hvers
einstaks, viðhorfum og lunderni.
Það er hlutverk læknisins að finna
af tali þeirra hvað þeim er niðri
fyrir, og ganga þar á lagið seinna
með það fyrir augum að finna hvað
amar að.
Þessháttar geðsjúkdómalækning-
ar eru ekki orðnar almennar, en ég
hef fylgzt gaumgæfilega með þró-
un þeirra. Þær stuðla að því að auð-
velda sjálfa lækninguna, eins og
ég hef tekið fram, og ég vona að
þeim aukist brátt almennt fylgi.
En svo eru til aðrar tegundir af
lækningum geðsjúkra með þessum
hætti, sem eru allrar athygli verðar.
T.d. mundi mega létta lífið mörgum
gömlum manni, sem dvelst á tauga-
eða geðsjúkdómahæli með því að
flytja þeim tónlist þannig að þeir
taki eftir. Þessir menn þarfnast á-
kaflega sárt einhvers sem lyftir
þeim upp úr sinnuleysismókinu,
ella er hætt við að þeir verði að
fullkomnum aumingjum. Ekki tekst
alltaf að fá þá til að taka eftir því
sem nýtt er, en flestir þekkja eldri
tónlist að einhverju leyti. Þessi
gömlu lög sem þeir kunna og geta
tekið undir, eru til valin, áður en
varir eru þeir sjálfir farnir að
syngja. Við það örvast andardráttur-
inn og lungun hreinsast og styrkj-
ast, auk þeirrar gleði sem það kann
að veita, að taka þátt í söng með
öðru fólki.
Ung börn þarfnast líka tónlistar,
en hvernig og hverrar, það er ekki
fyllilega rannsakað enn. Bráðgáfuð
börn geta oft haft fullt gagn af tón-
list og einnig iðkað hana, en sjaldan
geta þau leikið í hljómsveit. Þeim
þykir gaman að berja bumbur og
annað álíka. Sum börn geta samt
lært að fara með vandasamari