Úrval - 01.02.1967, Síða 61

P ERÚ
59
Iquitos kemur ferðalangnum fyrir
eins og heimur út af fyrir sig,
bleyta í útjöðrum hennar, borgar-
lífið hálflamað af hitanum, en þó
er einhver ævintýrablær yfir borg-
inni og margt er þar um einkennilega
menn, enda virðist hún órafjarlæg
öllu sem heitir umheimur. Borgin
er hreint ekki óþrifaleg, en þó
sveima hrægammar yfir Malecón,
blautri aðalgötu niður við fljótið.
Stundum er ofsahiti í einn eða tvo
daga, en þá fer að rigna og loftið
að kólna.
Indíánarnir eru meirihluti íbú-
anna. Margir þeirra, sem búa í
nágrenni borgarinnar eru enn á
steinaldarstigi, bera varaskraut og
sverfa tennur sínar í odd. Sumir
þeirra eru smeykir við útlendinga
af því að þeir hafa heyrt, að þeir
séu að sækjast eftir mannístru, sem
notuð sé í kjarnorkusprengjur, og
fara þar nær um hugarfarið en
efnafræðina.
En okkur var sagt að sumir Indí-
ánar væru glaðlegir í viðmóti og
bærust á með sólgleraugum og því
að reykja filtersígarettur. A sumum
þeirra má sjá djúpt far í ennið und-
an fargi útbúnaðar þess sem hafður
er þegar þeir bera byrðar á höfð-
inu.
Auk annarra algengra fæðuteg-
unda þá lifa menn í Iquitos á
leche caspi, eins konar trjásafa, sem
notaður er við framleiðslu tyggi-
gúmmís. En verðmætasti útflutn-
ingurinn frá Iquitos, er lifandi fugl-
ar, eðlur með rák eftir hryggnum,
okelot-ar (e.k. hlébarðar), og fjöl-
margir hitabeltisfiskar. Seldir eru
um 50.000 apar á ári hverju. Þar
eru líka einhverjir mestu orkideu-
garðar í heimi, sem ungur Ame-
ríkumaður að nafni Lee Moore hef-
ur komið upp, og selur þaðan
hundruð afbrigða.
í hverri viku fara fallbyssubátar
með lækna, hjúkrunarkonur og
kennara í vitjunarferðir um hinar
ýmsu þverár Amazóns, til hinna
einangruðu þorpa sem standa á
bökkunum. Tæknimenn koma með
útvarpstæki sem á að nota til upp-
fræðslu þorpsbúa, og læknar og
tannlæknar veita hjálp. Veikir
menn eru fluttir til borgarinnar.
Þessir bátar eru helzti tengiliður
þorpsbúa við hið skipulagða þjóð-
félag.