Úrval - 01.04.1968, Blaðsíða 14

12
ÚRVAL
Parísarbúa og jafnvel sjálfa frönsku
stjórnina furðu lostna.
Það var fyrir tilviljun eina, áð
Raude gafst tækifæri til þess að
láta draum sinn rætast. f janúar-
mánuði árið 1961 frétti hann um
áttræðan öldung, Monsieur De-
camps að nafni, sem átti að bera út
úr húsi því, sem hann hafði vinnu-
stofu sína í, en það var 17. aldar
höfðingjasetur þarna í Maraishverf-
inu. í húsi þessu hafði Decamps-
ættin haft vinnustofu í næstum 100
ár, þar sem framleiddar voru sann-
kallaðar furðubrúður. Raude hélt
á fund gamla mannsins. Hann frétti
þar, að franska menntamálaráðu-
neytið hafði keypt hús þetta með
það fyrir augum að láta rífa það og
byggja þess í stað nýtízkulega stór-
byggingu.
Það virtist engin leið til þess að
koma í veg fyrir þessa ógæfu, fyrr
en Monsieur Decamps minntist þess
skyndilega, að faðir hans hafði eitt
sinn minnzt á það, að það væru
dýrðlegir bjálkar undir þykkri múr-
húðinni í loftinu á vinnustofunni.
Raude heimsótti Monsieur Decamps
strax næsta kvöld ásamt vini sín-
um, sem ætlaði að hjálpa honum til
þess að skafa múrhúðina burt af
toftinu.
Þegar fyrsta múrstykkið dalt á
gólfið, vissu þeir, að þeir höfðu
fundið gullnámu: þarna blasti við
fornfálegur, en glæsilegur bjálki.
Raude fékk 12 aðra sjálfboðaliða
í lið með sér ásamt arkitekt, sem
hafa skildi eftirlit með því, að ekk-
ert yrði eyðilagt. Og þessi hópur
hélt starfinu áfram. Þeir unnu
þarna á hverju kvöldi í þrjár vikur
og um allar helgar og skófu og
börðu burt mörg tonn af múrhúð,
drógu út hundruð nagla, þvoðu og
fægðu.
Loftið, sem þeir höfðu fundið, var
í Lúðvíks 13. stíl og eitt af sárafáum
slíkrar tegundar, er enn voru við
lýði í Frakklandi. Og þann 1. marz
var því lýst yfir, að byggingin Hótel
de Vigny skyldi friðuð vegna síns
sögulega gildis, og þannig var henni
forðað frá eyðingu þeirri, sem henni
hafði verið búin af Menntamála-
ráðuneytinu.
Raude og félagar hans, sem höfðu
einnig geysimikinn áhuga á sögu-
legum minjum, urðu nú gripnir
geysilegri löngun til þess að bjarga
öllu hinu sögufræga Maraishverfi
frá glötun. Þeir vissu vel, að þeir
yrðu að tryggja sér opinbera að-
stoð, ætti þeim að takast að fram-
kvæma slíka áætlun. Þeir hófust
því handa með fjáröflun. í fyrstu
héldu þeir samkomur í Hotel de
Vigny, sem seldur var aðgangur að.
Þeir, sem þær sóttu, fengu leiðsögn
um húsið. Einnig var fluttur fyrir-
lestur um 150 dýrmætustu húsin í
Maraishverfinu. Svo var sýnd kvik-
mynd, sem áhugamaður um kvik-
myndagerð hafði tekið af þeim fé-
lögum við starfið í Hotel de Vigny.
Þeir léku hljómlist af plötum og
segulbandi, og vélbrúðurnar hans
Decamps voru látnar leika alls kyns
listir.
Fyrstu sýninguna sóttu aðeins 30
manns, en þriðja kvöldið var talan
komin upp í 250. Lögfræðingur einn,
sem sótti samkomuna, mælti svo:
,,Mér finnst þessir bjartsýnu og
jákvæðu, ungu menn svo ómótstæði-