Úrval - 01.04.1968, Blaðsíða 93

„EL CORDOBÉS“ ....
91
Þessari yfirlýsingu fylgdi alger
þögn allra viðstaddra. E1 Pipo leit
á tómt skrín, sem hann hafði sett
á borðið fyrir framan sig. Svo sneri
hann sér að Maríu Rósu, elztu dótt-
ur sinni, og benti á smaragðshring,
sem hún bar á vinstri hendi. E1
Pipo hafði komið með þennan hring
handa henni frá Suður-Ameríku.
Hann bað hana lágum rómi um að
gefa sér hann aftur.
„Pabbi, þú ert brjálaður,“ hvísl-
aði hún furðu lostin. En hún tók
samt hringinn af fingri sér og rétti
honum. Hann lagði hann brosandi í
skrínið og tók síðan hnappana úr
skyrtuermunum, en í þeim voru
verðmætar perlur, og lagði þá einn-
ig í skrínið. Samskotabaukurinn var
látinn ganga frá einum til annars,
og í hann var lagt gullhálsmen,
demantshringur og eyrnahringir,
sem kona E1 Pipos átti. Rafaela
dóttir hans setti armband í skrínið,
önnur dóttir hans gamlan, sjald-
gæfan mexíkanskan pening, og son-
ur hans gullplötu með áletruðu
nefni sínu. Að síðustu var skrínið
nærri fullt. Að lokum stóð E1 Pipo
upp. Hann hneigði sig fyrir þeim
og þakkaði með nokkrum orðum
fyrir það mikla traust, sem þau
höfðu nú öll sýnt honum. Svo greip
hann skrínið með öllum fjársjóðn-
um og hvarf í vindlareykskýi.
Einskis atburðar úr síðari tíma
sögu Palma del Rio minnast bæjar-
búar af eins innilegri gleði og
tveggja „novillada“, lærlingsnauta-
ata, sem þar voru haldin, en lær-
lingurinn, sem þar keppti, var ein-
mitt pörupilturinn, sem vísað hafði
verið burt úr bænum.
Manuel kom til bæjarins, nokkr-
um dögum áður en nautaatið skyldi
haldið. Angelita systir hans var nú
gift, og hann dvaldi í íbúð hennar
og fékk einmitt svefnherbergi hjón-
anna til þess að búa sig í, áður en
hann héldi til nautaatsins. Þegar
Angelita sá bróður sinn í hinum
glóandi nautabanabúningi, fylltust
augu hennar tárum. Manuel tók ut-
an um hana og sagði: „Gráttu ekki,
Angelita. f dag kaupi ég þér annað
hvort hús eða klæði þig sorgarbún-
ingi.“ Svo hélt hann til nautaats-
vallarins.
Hann stóð sig ósköp þolanlega
þennan dag. En í nautaatinu næsta
dag, þ. 22. maí, 1960, var hann al-
veg stórkostlegur, einkum þegar
kom að því, að aðstoðarmennirnir
skyldu særa nautið. Hann heimtaði
að vinna þetta verk sjálfur. Hann
greip tvo fleina, braut þá í tvennt
og hélt áfram að brjóta þá, þangað
til þeir voru ekki stærri en blý-
antar. Svo lagðist hann á hnén,
sneri baki að varnarveggnum og
kallaði svo á nautið. Nautabani get-
ur vart tekið á sig meiri áhættu en
að reyna að stinga tveim örlitlum
„banderillas" (fleinum) á einmitt
réttan stað liggjandi á hnjánum.
En E1 Cordobés hitti á nákvæmlega
réttu staðina. Eftir það slepptu á-
horfendur sér algerlega af hrifn-
ingu. Á tíu mínútum varð appel-
sínuþjófurinn, óforbetranlegi pöru-
pilturinn, að hinni einu og sönnu
hetju Palma del Rio.
Angelita Benitez hafði ekki far-
ið á nautaatið, heldur haldið kyrru