Úrval - 01.04.1968, Blaðsíða 26

24
ÚRVAL
skammt fyrir ofan sig. Einhver gat
skorið gat á botn bátsins og rekið
höndina út og veifaði. Öllum far-
þegunum var bjargað.
Annar piltur, Henning Thomsen,
átti þó við enn meiri erfiðleika að
etja og sýndi mikla hetjulund. Þeg-
ar nemendur Ellen Thorndahl
stukku fyrir borð frá Skagerak,
synti hann á undan þeim að gúm-
bátnum og sýndi þeim þannig,
hvernig bezt væri að fara að.
Skömmu síðar, þegar báturinn lagð-
ist á hliðina, féll hann út úr hon-
um. Einhvern veginn hafði björg-
unarvestið losnað af honum og varð
hann því að halda sér dauðahaldi
í bátinn til að bjarga lífi sínu.
„Skyndilega lyftist báturinn upp á
háan ölduhrygg," sagði hann síðar.
„Og hvað haldið þið, að við höfum
þá séð þarna beint fram undan?
Togarann Joseph Greifenberger.
Einn skipverjanna kastaði strax
til okkar taug og dró okkur upp.
Fleiri skip tilkynntu að þau hefðu
bjargað skipsbrotsmönnum af
Skagerak. Klukkan 1.40, tæplega
tveimur tímum eftir að skipið sendi
út fyrsta neyðarkallið, tilkynnti
danska kaupfarið Korea, að það
hefði bjargað sex manns. Um tvö
leytið þá um daginn bjargaði svo
danska skipið Polarhav farþegum
af gúmbátnum, sem Thorndal
kennslukona var í.
Furðulegasta björgunin átti sér
þó stað fyrir atbeina Dvergnes skip-
stjóra um borð í Skagerak, meðan
það var að sökkva. Hann hafði kom-
ið auga á unga konu í björgunar-
vesti, sem rak hratt í átt frá skip-
inu, en við hlið hennar synti lítill
hundur. Talstöðvarnar voru að
sjálfsögðu óvirkar, en hann gat þó
sent þetta skeyti með litlu neyðar-
senditæki: „Konu rekur í vestur
frá skipinu. Leitið hennar, leitið
hennar!
Konuna Bente Conte, 25 ára gamla
danska hjúkrunarkonu, hafði rekið
5 mílur frá skipinu, og nú var hún
ein og yfirgefin, því litli hundurinn
hennar hafði drukknað. Eitt sinn,
er hana bar upp á háan ölduhrygg,
kom hún auga á rússneskt skip fram
undan. Hún hrópaði á hjálp, en án
árangurs, skipverjar tóku ekki eft-
ir henni. Kuldi og dofi tók nú að
læsast um hana, og er hún leit til
himins, ákveðin í að sofna nú fyrir
fullt og allt, sá hún eins og í draum-
sýn þyrlu svífa skammt fyrir ofan
sig og mann koma sígandi niður að
haffletinum og bjarga sér. Flug-
maðurinn hafði einhvern veginn
komið auga á örlítinn gulan depil
fljótandi á öldunum, — björgunar-
vesti frú Conte. Aðstoðarmaðurinn
seig þegar niður og bjargaði henni.
Birtu tók að bregða, og Dvergnes
sipstjóri, sem barizt hafði við að
halda Skagerak á floti, gerði sér
ljóst, að það var vonlaust. Sá hann
ekki annað en að skipsáhöfnin yrði
að yfirgefa skipið. Um hálf sjö
leytið stukku skipverjarnir níu fyr-
ir borð ásamt skipshundinum og
syntu að björgunarbátunum. Þegar
björgunarmaðurinn kom síðar til
að sækja yfirmatsveininn, sagði sá
síðarnefndi: „Ef þú bjargar ekki
einnig hundinum mínum, honum
Siva, kem ég alls ekki með þér.“
Og í faðmi björgunarmannsins var
Siva dreginn upp í þyrluna.