Úrval - 01.04.1968, Blaðsíða 97

95
„EL CORDOBÉS“ ....
áttina til svörtu skepnunnar, sem
stóð þarna í fjarska eins og dökkt
líkneski. Það var þegar farið að
draga af Impulsivo vegna fleinanna,
sem stungið hafði verið í hann. Og
hinar snöggu sveiflur skikkjunnar
höfðu gert nautið hálfringlað. Im-
pulsivo leit út fyrir að vera dofinn
og viljalaus. En kraftar Impulsivo
voru alls ekki á þrotum. Þeir voru
enn næstum óskertir, og nú höfðu
vonbrigðin og aflvana ofsareiðin
magnað drápshneigð skepnunnar
um allan helming. Impulsivo beið
bara átekta.
Nú var komið að hámarki viður-
eignarinar, sjálfu drápinu, sem
nefnt er „augnablik sannleikans“.
Enginn annar þáttur nautaatsins
hefur í för með sér hættu á borð
við þá, sem nú nálgaðist hröðum
skrefum. E1 Cordobés yrði að standa
beint frammi fyrir nautinu og fá
það til þess að snúa sér þannig, að
hann gæti stungið það banastung-
unni. Hann yrði að fá það til þess
að setja undir sig hausinn með
framfæturnar þétt saman. Þá fyrst
breikkar bilið á milli bóga skepn-
unnar, þannig að lófastóri blett-
urinn, sem stinga skal í, stækkar
svolítið svo að meiri líkur verða þá
til þess, að lagið komi á réttan stað.
Samkvæmt erfðavenjum nauta-
atsins á vinstri höndin að greiða
skepnunni banahöggið, höndin, sem
heldur á skikkjunni. Þegar kæmi að
„augnabliki sannleikans", mundi E1
Cordobés smeygja vinstri hendinni
undir þá hægri til þess að toga haus
nautsins í áttina frá sér, og þegar
hann brygði sverðinu á réttan stað,
mundi líkami hans teygja sig yfir
hægra horn nautsins. Á því augna-
bliki mundi hann stofna einum
viðkvæmasta bletti líkama síns í
hættu, svolitlum þríhyrningi holds
á efra hluta lærisins, sem ver aðal-
æðarnar, er liggja niður í fótinn. Ef
hornið rækist í aðalslagæðina, gæti
slíkt haft dauða í för með sér.
En E1 Cordobés hegðaði sér bara
alls ekki á þennan hátt, þegar hann
kom að nautinu. Þess í stað sveifl-
aði hann skikkjunni og manaði
nautið til þess að gera enn eina
atlögu. Það mátti heyra kvíðastun-
ur berast frá áhorfendapöllunum.
Faðir Espinosa Carmona fór að
biðjast fyrir. Aðstoðarmennirnir
Paco og Pepin lágu í hnipri á bak
við varnarvegginn og gátu ekki
komið upp nokkru orði. í Palma
del Rio sat Angelita sem stirðnuð
af skelfingu fyrir framan sjónvarps-
tækið í hinu dásamlegu húsi, sem
bróðir hennar hafði keypt handa
henni. E1 Pipo einn var alveg ró-
legur. Hann neitaði að vera við-
staddur atið eða horfa á það í sjón-
varpi.
Sem snöggvast varð E1 Pipo
hugsað til síðustu undanfarinna
ára. Og hugsanir hans voru bland-
aðar beiskju. Eftir fyrsta tryllta
sumarið hafði E1 Cordobés verið
tekið opnum örmum á nautaats-
völlum um gervallan Spán. Hann
hafði barizt 67 sinnum á næsta
sýningatímabili og valdi geysilegri
ólgu um gervallan Spán. Og rétt
fyrir jólin hafði hann ekið í gljá-
andi Mercedesbifreið sinni út í E1
Pardo, úthverfi það í Madrid, þar
sem æðsti maður landsins hefur
aðsetur sitt. Og þar tók hann þátt