Úrval - 01.04.1968, Blaðsíða 91

85
„EL CORDOBÉS“ ... .
hússeigandi, stórkarl í skelfiskiðn-
aðinum og nautaatsforstjóri. Nú
var hann að leita að nýjum nauta-
bana og nýjum auðæfum. Hann
trúði því ekki, að hann hefði nú
fundið allt þetta, er hann hitti Man-
uel í fyrsta sinni.
„Strax og ég steig inn í kaffihús-
ið, gat ég fundið brennandi augna-
ráð hans,“ segir E1 Pipo. „Hann
sagði: Vertu framkvæmdastjóri
minn, og ég skal kaupa handa þér
Mercedesbifreið."
Hann leit hroðalega sóðalega út.
Hárið var allt of sítt, og hann var
klæddur í tötra og gekk á stráil-
skóm. „Ertu hrifinn af peningum?“
spurði ég hann.
„Meira en þú sjálfur," svaraði
hann. „Meira en nokkur annar.“
„Veiztu, hvernig blóð þitt er á
litinn?"
„Hann kippti upp annarri buxna-
skálminni og sýnd imér fótinn. Það
var langt, rautt ör á kálfanum. Það
var enn ógróið. „Það hefur þennan
lit,“ sagði hann „Veittu mér tæki-
færi, Don Rafael. Ég lofa því, að þú
munt ekki sjá eftir því.“
„Sko, þessir strákar hegða sér
allir eins, í fyrsta skipti sem maður
hittir þá. Það eru alltaf sömu svör-
in og sömu loforðin. Hann var
myndarlegur strákur og hafði langa
handleggi, og það er alltaf gott
merki um efnilegan nautabana. En
hann var orðinn 24 ára gamall. Það
er of hár aldur fyrir nýjan nauta-
bana. Maður þarf að ná í þá, þegar
þeir eru enn aðeins 16 eða 17 ára.
Ég sagði honum, að mér þætti þetta
leitt, en ég hefði þegar nóg af
nautabönum á mínum snærum.
Hann hallaði sér í áttina til mín,
og höfuð hans kom svo nálægt
mér, að ég gat fundið andardrátt
hans leika um andlit mér. „Sjáðu
til,“ sagði hann, „þú skilur ekki
neitt... þú veizt ekkert um naut.. .
þú veizt ekkert um menn!“ Svo
rauk hann á fætur og gekk hratt í
áttina til dyra.
Einhvers staðar innra með mér
heyrði ég rödd segja: „Rafael San-
chez, þú hefur gert mikla skyssu.“
Ég kallaði því á eftir honum:
„Heyrðu, drengur, komdu hingað
til mín aftur!“
E1 Pipo gaf Manuel viðurnefnið
„E1 Cordobés“ — Maðurinn frá
Córdoba, og hann fór með hann á
nautabúgarðana í Salamanca. Hann
virti Manuel nákvæmlega fyrir sér,
þegar hann var að berjast við kýrn-
ar, og hann varð alveg himinlif-
andi. Piiturinn var algerlega ótta-
laus. Hann vissi ekki, hvað ótti var.
Hann mundi kannski vinna stór-
kostlegan sigur og ná geysilegum
vinsældum þegar í stað, ef hægt
væri að koma því þannig fyrir, að
hann fengi að taka þátt í meiri
háttar nautaati.
E1 Pipo reyndi mánuðum saman
að koma þesu í kring, og loks tókst
honum að skipuleggja slíkt nauta-
at í Córdoba. Þar vakti Manuel þó
nokkra athygli, en ennþá vildi eng-
inn eigandi meiri háttar nautaats-
vallar veita E1 Cordobés tækifæri.
Að lokum sá E1 Pipo, að það varð
að taka af skarið og gera eitthvað,
svo að um munaði. Hann lagði höf-
uðið í bleyti einn daginn, þegar
hann fékk sér síðdegishvíld (siesta)
að venju. Hann braut heilann lengi