Úrval - 01.04.1968, Blaðsíða 45

■lohnson var eftirtektarverður sem mikilmennv, sem hafði
liðið fátælct ocj fyrirlitningu og hafið sig upp úr henni af eigin
ramleik. Hann var einnig maður mikilla sannfænnga. Alla œvi
óttaðist liann sífellt að hann yrði hrjálaður og dauðann
óttaðist hann jajmnikið.
Ævi
Samuels Johnsons
Eftir EDWARD ASHCROFT.
Það var snemma ársins
1763, að James Boswell,
Skoti nokkur ungur og
sonur Auchinlecks lá-
varðar hélt innreið
sína i London. Hann hafði dálítið
fé upp á vasann og var kominn til
þess að sjá sig um eða „öðlast lífs-
reynslu", eins og það hét þá. Þann
sextánda maí þetta vor varð hin-
um unga Boswell ranglað inn í
bókaverzlun við Russellgötu í
Covent Garden, og þar rakst hann
þá á mann þann, sem hann átti
síðar eftir að rita ævisögu um og
afla sjálfum sér frægðar með. Þetta
var mesti andans maður Englend-
inga um þessar mundir, Samuel
Johnson hét hann. Hann hafði þá
fjóra um fimmtugt, var viðurkennd-
ur bókmenntajöfur Lundúna og
góðvinur manna eins og sagnfræð-
ingsins Gibbons, málarans Joshua
Reynolds, Davids Garricks leikara,
og Edmunds Burkes, sem var hvort
tveggja, rithöfundur og sjórnmála-
maður, en allt voru þetta þekktir
menn víða um lönd. Hvað Johnson
viðvék, þá var hann lífið og sálin
í Bókmenntaklúbbnum, sem hafði
bækistöðvar í Soho og þar söfn-
uðust allir þeir sem einhvers máttu
sín í bókmenntaheimi Englands þá,
jafnt rithöfundar, skáld, sem lær-
dómsmenn. Því fór fjærri, að Dr.
Johnson og hættir hans væru gott
43