Úrval - 01.04.1968, Blaðsíða 101

99
„EL CORDOBES“ ....
þetta ofboðslega álag hefur skilið
eftir sín merki. Líkami hans ber
nú ör eftir 19 hornstungur, en tvær
þeirra réðu næstum niðurlögum
hans. En það eru líka önnur ör,
sem sjást ekki, þau ör, sem hann
hlýtur vegna eftirvæntingarinnar,
taugaspennunnar og kvíðans, sem
er því samfara að mæta nautun-
um og áhorfendunum dag eftir dag.
Það er annað að þurfa að standa
frammi íyrir tveim hvössum horn-
um og hætta lífi sínu sem ungur og
örvæntingarfullur stráklingur, sem
á ekki annarra kosta völ, eða að
gera slikt 31 árs að aldri með átta
milljónir dollara sem traustan bak-
hjarl.
Eitt sinn lýsti hann yfir því, að
nú ætlaði hann að draga sig í hlé,
og þá flæddi mótmælabylgja yfir
gervallt landið. Fólk varð óttasleg-
ið, er það heyrði þessar fregnir.
Þetta var veturinn 1967, og það var
áætlað, að slík ákvörðun mundi
hafa í för með sér geysilegt tap
fyrir ýmsa aðila, svo sem gistihús
landsins, leigubílstjóra, veitinga-
húseigendur og aðgöngumiðaokr-
ara, jafnvel allt að 6 milljón doll-
ara tap. Heil hersing umboðsmanna
ók út á óðal E1 Cordobés og bað
hann um að forða því, að sýning-
artímabilið færi algerlega í hund-
ana. Að lokum hætti hann við
ákvörðun sína. Kannske hefur
hann óttazt það að slík ákvörðun
kynni að kosta hann 2 miljónir
dollara í málaferlum, sem yrðu þá
að öllum líkindum hafin gegn hon-
um.
Og því heldur hann áfram að
berjast. Suma dagana man hann
jafnvel ekki nafnið á bænum, sem
hann er að berjast í, eða nauta-
atsvellinum, sem hann verður að
halda til næsta dag. Hið eina, sem
hann veit, er sú staðreynd, að fyr-
ir hvert nautaat, 40 mínútna hættu-
stund síðdegis, fær hann að minnsta
kosti 1 milljón peseta fyrir hvort
naut, en hann drepur tvö á hverri
sýningu. (Þetta eru yfir 7000 doll-
arar samkvæmt núverandi gengi).
En hinn raunverulegi auður hans
er hugrekkið, sem hann sóar af
slíku örlæti, í hvert ^inn er hann
stígur fram á nautaatsvöll. Það er
hugrekkið, sem hefur gert hann að
umdeildasta nautabana sinnar kyn-
slóðar, því að mörgum finnst hann
vera eins konar svikahrappur, eins
konar trúður eða boðfienna á sviði
hinnar göfugu nautaatslistar, boð-
flenna, sem hefur breytt hinni göf-
ugu list í villimannlegar aðfarir,
sem eru gersneyddar allri göfgi og
fegurð.
Enginn sýnir þessum gagnrýn-
endum meiri fyrirlitningu en E1
Cordobés sjálfur: Ég segi við þá:
„Komið með mér inn á völlinn."
Þegar þeir hafa fundið horn
nautsins strjúkast við höfuð sér og
brjóst, alveg fast við lungun, þeg-
ar þeir hafa séð þau fast við augu
sér, þá fyrst mun ég vera reiðu-
búinn til þess að taka þá alvarlega.
Þeir mega vita það, að ég gæti bar-
izt sem Manolete. En þá væri ég
bara annar Manolete. En ég vil
vera það, sem ég sjálfur er, E1
Cordobés, hinn eini E1 Cordobés!"
Kannske er það satt, að hann hafi
bætt grófum dráttum í heildar-
mynd nautaatslistarinnar, gert hana