Úrval - 01.04.1968, Blaðsíða 99

97
„EL CORDOBÉS“ ....
stjóri vallarins varð við þeirri bón
og gaf skipun um, að skera skyldi
annað eyrað af Impulsivo og færa
E1 Cordobés. Þetta var algert eins-
dæmi, því að reglur nautaatsins
kveða svo á um, að nautabaninn
verði fyrst að leggja nautið að
velli, áður en hann geti þegið nokk-
ur sigurtákn.
E1 Cordobés hafði þannig gengið
með sigur af hólmi enn einu sinni,
jafnvel á því augnabliki, er hann
virtist hafa beðið ósigur ..........
já, virtist hljóta að glata lífinu
sjálfu. Hinum þekkta spænska
blaðamanni Tieo Medina varð svo
að orði í frásögn sinni af þessum
endalokum: „Með „cornada“ (horn-
sári) því, er hann hlaut, vann hann
„corazon (hjarta) alls Spánar“.
Manuel Benitez hafði hlotið óvé-
fengjanlega staðfestingu sem
„Número Uno“, nautabani númer
eitt.
í sjúkrastofunni þreifuðu hinir
leiknu fingur dr. Garcia de la Torre
um hið stóra sár á læri nautaban-
ans. Fingur hans þukluðu sig fram
hjá rifnum vöðvum í leit að hinni
dýrmætu æð. Síðan breyttist svip-
ur læknisins. Kvíðinn hvarf af
andliti hans, og feginleiki kom í
hans stað. Horn Impulsivos hafði
ekki hitt á æðina, heldur farið
einum áttunda úr þumlungi fram
hjá henni.
Læknirinn tók að gera að sár-
inu af mikilli kostgæfni. Þegar því
var lokið klukkustundu síðar, var
Manuel ekið í sjúkrabifreið til
Nautabanasjúkrahússins. Batahorf-
ur hans voru nú algerlega undir
því komnar, hversu hæfur hann
reyndist til að þola hið djúpa lost.
sem þessu hafði fylgt.
Tveim dögum síðar var E1
Cordobés úr allri hættu. En harm-
leik þessum var ekki enn lokið að
fullu. Frásáagnir af meiðslum hans
og bata birtust í sérhverju dag-
blaði á Spáni, í New York Times,
í „Times“ í Lundúnum og „Le
Figaro“ í París. Hópur aðdáenda
-hans beið stöðugt fyrir utan sjúkra-
húsið í von um nýjar fréttir. Og
dagblöðin skrifuðu langar frásagn-
ir af bata hans, þegar hann fór að
reyna að safna kröftum á nýjan
leik.
21 degi eftir slysið dróst E1
Cordobés inn á nautaatsvöllinn í
ferðamannabænum Marbella þrátt
fyrir aðvaranir lækna og bænir
vina hans. Þar fékk hann að sníða
fjögur eyru og' einn hala af tveim
nautum, sem hann felldi, og sann-
aði fyrir Spánverjum og gervöllum
heiminum með framgöngu sinni
þann dag, að hugrekki hans hafði
ekki gufað út um gatið, sem
Impulsivo hafði rifið á læri hans.
HIN ÓSÝNILEGU ÖR
Enginn er meira einmana en
nautabaninn. Hvert sem E1 Cor-
dobés fer, er hann nú umkringd-
ur heilli hirð líkt og arabiskur
sheik. Það eru þjónar og umboðs-
menn, nautaræktarbændur og alls
konar smjaðrarar og sníkjudýr,
stúlkur í leit að augnabliksævin-
týri og algerlega ókunnugir menn,
sem berja að dyrum hjá honum til