Úrval - 01.04.1968, Blaðsíða 39

ÁSTAFARSLÝSINGAR ....
37
Því í þeim lýsir sér einmitt það
sem trúarbrögðin kenna að forðast
skuli: blekkingin, maya, sem lista-
verkunum var ætlað að hjálpa
mönnum til að losa sig undan, og
ná þannig takmarkinu, nirvana.
Raunar má segja að sitt sýnist
hverjum. En ekki nægir það. Rétt-
ara væri að segja að það sjái hver,
sem hann er vanur að sjá, eða hef-
ur verið kennt að sjá. Kristin kirkja
hefur um allar sínar aldir litið á
mannslíkamann með viðbjóði, eink-
um sé hann nakinn. Þegar Dóms-
dagur Michelangelos í kapellu Sixt-
usar páfa var afhjúpaður, sáu menn
sér til hrellingar, að hver manns-
mynd, jafnvel af Kristi sjálfum,
var allsnakin, og ráku upp rama-
kvein. Mönnum skildist ekki að
Michelangelo hafði málað „upprisu
holdsins“, — lík, sem koma upp úr
gröfum íklædd holdi að nýju, og
illkleift að hafa þetta fólk í fötum
eins og á stóð. Páll páfi áleit þetta
ekki ná nokkurri átt, og fékk til
þess málara nokkurn, Daniele Vol-
terra að nafni, að íklæða manna-
myndirnar sómasamlegum hjúpi, og
gerði hann það. En um leið skemmdi
hann listaverkið. Samt rís það und-
ir þessum skemmdum, svo stórkost-
legt sem það er og frumlegt. Þegar
Goya hafði málað þá, sem kallast
Maya hin nakta, bætti hann við
annarri, þar sem konan er alklædd.
Sú mynd má verða þeim að augna-
gamni, sem illa þola að sjá mynd
af naktri konu. (Svo vill samt til
að andlitssvipur hinnar íklæddu er
yfrið glannalegur en hinnar miklu
síður). Á ýmsum stein- og eirstytt-
um af karlmönnum eru höfð lauf-
Prinsessa (múhamedstrúar) að til-
biðja SHIVA-LINGAM. Meðan stór-
mógúlar réðu ríkjum í Indlandi tóku
þeir upp í állmiklum mæli trú og
siði fólksins sem fyr'ir var í landinu,
Hindúa.
blöð til hlífðar, c-kki fíkjuviðarlauf,
heldur vatnalilju. Og dómkirkjur
á Vesturlöndum, svo sem dómkirkj-
an í Reims, og Saint Chapelle í Par-
ís, eru skreyttar ýmsum myndum,
sem réttast væri líklega að fela, og'
mætti svo lengi telja. Og hefur
hvort um sig, Austrið og Vestrið
nokkuð hvað öðru að lá.
Indversk menntakona, sem las
listasögu við háskólann í Kaup-
mann höfn, var spurð hvaða álit
hún hefði á Afrodítu frá Knidos, en
hún svaraði því til, að henni fynd-