Úrval - 01.09.1975, Blaðsíða 82

80
TJRVAL
erfitt, að þeir þurfa allt upp í 1700
íerkílómetra til að framfleyta 10
úlfa hópi. Það hefur tekið úlfana
aldaraðir að skapa sér lög, sem gera
þeim lífið kleift, þannig að allii
litningar úlfanna gera þá kröfui
til þeirra, að þeir fari að lögum
hópsins. Þessi lög geta þeir ekki
brotið, því hver einstaklingur veit
af rótgróinni reynslu kynslóðanna,
að þá bíður þeirra ekkert annað en
dauðinn. Innan laganna er aðeins
lítilsháttar sveigjanleiki, til þess að
þeir hæfustu innan flokksins geti
notið sín, en það er aðeins til þess
að hópurinn seih heild komist bet-
ur af.
Þannig fannst mér, að ef við ætt-
um að geta blandað saman okkar
lífum og hans með nokkrum ár-
angri, myndi það taka meira en
matargjafir og vingjarnleik af okk-
ar hálfu. Við yrðum að læra úlfa-
lögin og lifa samkvæmt þeim. Við
yrðum að verða eins lík úlfum og
fólk getur. Um leið yrði Bóbó að
sveigja úlfaeðli sitt til hins ýtrasta,
til þess að koma til móts við okk-
ur, ef öll tilraunin ætti ekki að
verða sorgleg og blóðug mistök.
Eitt af því, sem hann hlaut að gera
sér að góðu, þvert ofan í fyrri
reynslu sína, var það sem honum
hlaut að virðast fjölkvænistilhneig-*
ing hins nýja foringja síns. Þótt ég
hefði ekkert á móti því að vera
álitinn maki Cleo, var ég ekki til-
búinn til að gefa upp hjónalíf okk-
ar Valerie vegna úlfsins!
Aðferð okkar var sú að sýna hon-
um fram á þessa hlið málsins með
athöfnum, jafn augljóslega og við
gátum. Valerie flúði daðurslega
undan mér, en ég elti hana þangað
til hún lét mig ná sér og kyssa,
rétt utan við seiiingu Bóbós. Hann
gekk berserksgang, þaut fram og
aftur, eftir því sem kaðlarnir leyfðu,
nam staðar og beið til að geta rok-
ið í átt til okkar að nýju, með ýft
skott beint aftur af sér. Þegar ég
sleppti Valerie, lagði hún varlega
af stað í átt til úlfsins, en ég flýtti
mér í veg fyrir hana og greip um
keðjuna, en Valerie varði hálsinn
með handleggjunum, þegar Bóbó
reis upp á afturfætUrna og geyst-
ist að henni.
,,Almáttugur!“ heyrði ég hana
muldra þegar úlfurinn greip með
kjaftinum um framhandlegg henn-
ar. ,.Halló, Bóbó.“ bætti hún við.
,,Halló!“ Sekúndu seinna dró Bóbó
Valerie á handleggnum upp hæð-
ina, í áttina að kofanum, og spyrnti
fast í jörðina, því hún lét hann
hafa verulega fyrir því að draga
sig. Ég togaði í keðjuna með báð-
um höndum með þeim árangri ein-
um, að breyta stefnu hans lítillega.
„Richard!" kallaði Valerie. „Ric-
hard!“ Rödd hennar var fullri átt-
und hærri í seinna sinnið.
Þegar ég náði til þeirra, var Bó-
bó að hreinsa andlit Valerie á ósköp
svipaðan hátt og maður myndi
hreinsa steikina sína, eftir að hún
hefði fallið ofan í öskuna. Ég réð-
ist urrandi að honum, frelsaði Val-
erie, velti honum yfir á bakið og
klóraði grimmdarlega í háls hans.
Við glímdum, þar til hann kyrrð-
ist undir mér. É'g stóð upn, en hann
lá kyrr á bakinu. horfði á mig með
öðru auganu, kreppti framfæturna
og sperrti skottið með hinni dæmi-