Úrval - 01.09.1975, Blaðsíða 6

Úrval - 01.09.1975, Blaðsíða 6
4 ÚRVAL ur ekki í réttu hlutfalli við hætt- una, að hann verður fyrir alvöru vandamál. Sumir eru næmari fyrir hræðslu- tilfinningunni en aðrir. Á hvaða fæðingarstofnun sem er getum við séð að sum ungbörn bregðast vel við hræðsluvekjandi athöfnum — eins og til dæmis þegar hurð er skellt harkalega að stöfum. Á með- an verða aðrir nýfæðlingar ótta- slegnir og grenja af fullum krafti. Þetta er skýrt þannig, að sum börn hafi fengið meira tilfinninganæmi að erfðum en önnur. Þess vegna er það þannig, að at- burðir og samskipti okkar við fólk í frumbernsku eiga sinn þátt í að skapa þann ótta, sem við eigum við að etja síðar meir. Faðir Mikaels leit á þessar hindranir sem nokk- uð, er mátti sigra með áhuga og hugmyndaauðgi. Mikael óx upp með föður sinn sem fyrirmynd. Hann lærði að njóta spennandi at- burða og þroskaði sinn eigin hæfi- leika til að leysa vandamál. Faðir Péturs gerði aftur á móti allt, sem hann gat til að vernda sjálfan sig og sína fjölskyldu. Hann þorði ekki að breyta um vinnu, en hélt sama starfinu í áraraðir, þótt hann væri ekki ánægður með það. Hann vildi ekki fara í löng ferða- lög því: „Bíllinn gat bilað!“ Og þegar Pétur óx varð hann óhjá- kvæmilega hrædd og óörugg vera. Versta gerð hræðslu er þó hin stöðuga nöldrunar taugaveiklun, sem liggur á sumum manneskjum eins og mara. Það er erfitt að losna undan henni, því orsökin er oft óljós. En til allrar hamingju er það þannig að þeir sem þjást af óskýr- anlegri hræðslukennd og óöryggi geta gert heilmikið sjálfir til að draga úr áhrifum þess. Hér koma nokkur ráð: 1. GÆTTU LÍKAMA ÞÍNS. Sá sem þjáist af ótta ætti að gangast undir nákvæma læknisrannsókn. Maður getur ekki losnað við hræðsl- una, ef maður er þreyttur, veikur eða svangur. Ég minnist konu, sem kvartaði yfir síendurtekinni hræðslu kennd. Það kom í ljós að hún þjáð- ist af sykursýki á byrjunarstigi og hræðslan var afleiðing þess. En sýni læknisskoðun að hræðsluein- kennin rekja ekki rætur til líkam- legra vanheilinda, þá er ekki hægt að kenna líkamanum um þau, svo það er best að gera sér grein fyrir hvað það í rauninni er, sem við er að etja. 2. EKKI BÆLA TILFINNINGAR ÞÍNAR. Að vera leyndardómsfull- ur og sannfærður um að eigin per- sóna „sé nokkuð sem engum komi við“, gefur hræðslunni byr. Irving Janis, sálfræðiprófessor, rannsak- aði hóp sjúklinga, sem áttu að gang ast undir uppskurð. Sumir kvört- uðu hástöfum, bara við tilhugsun- ina um það, sem í vændum var. Aðrir voru rólegir og virtust sætta sig við hlutina. Það var eftirtekt- arvert að sjúklingar fyrri hópsins höfðu færri vandamál og náðu sér fyrr eftir uppskurðinn heldur en þeir hughraustu, sem ekki vildu láta kvíða sinn í ljósi. Ef þú vilt ræða ótta þinn við
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.