Úrval - 01.09.1975, Blaðsíða 80

Úrval - 01.09.1975, Blaðsíða 80
78 ÚRVAL lítillega og teygði hausinn aftur á bak, til þess að ég kæmist að hálsi hans. Villtur fögnuður -■— ekki ánægjuleg tilfinning, heldur frum- stæð hvöt til að sigra — þaut í gegnum huga minn. Ég öskraði um leið og ég slengdi höndunum fram, vinstri handlegg utan um hálsinn á honum, en með þeirri hægri greip ég hnefafylli af skinni og feldi á hálsi hans. Þegar ég hugsaði skýrt á ný, hafði ég grafið andlitið á kaf í þykkan feldinn upp undir hausnum og urraði og skellti skolt- um við vinstra eyrað á honum. Hægt sleppti ég takinu og stóð upp. Bóbó hreyfði sig ekki að öðru leyti en því, að hann lyfti aðeins höfð- inu og virti mig fyrir sér, útundan sér. Það var ekki fyrr en ég gekk burtu og sótti kjötpokann, sem hann velti sér yfir á kviðinn. Svo lá hann þar og horfði á mig, þegar ég gekk til hans með verðlaunin. FORINGI HÓPSINS. í fullan mánuð var ég að meðaltali 6 klst. á dag með Bóbó. Á hverri nóttu laumaðist ég með nýja svefnpok- ann minn inn í húsið og við bjugg- umst saman til svefns á bálkinum, sem ég hafði reist þar handa telp- unum. Að sofa hjá úlfi á bálki, sem reistur er við hæfi barna, er ekki það þægilegasta, sem hægt er að gera á nóttunni. Hvert minnsta hljóð náði eyrum Bóbós; hann rykkti upp hausnum og sperrti eyrun að opnum dyrunum, allur skrokkurinn spenntur til hins ýtr- asta. Þetta vakti mig hverju sinni. Oftast nær lá hann svona grafkyrr í mínútu eða meira, svo dæsti hann og hélt áfram að sofa. Ef það, sem hann hafði heyrt eða fundið lykt- ina af, þarfnaðist frekari rann- sóknar, renndi hann sér niður af bálkinum og læddist eins og skuggi í áttina að dyrunum, svo hljóð- laust, að ekki glamraði einu sinni í keðjunni um háls hans. Áður en vika var liðin var Cleo komin á lóðarí af fullum krafti, og þar sem við gættum þess vel að hundar kæmust ekki nálægt henni, tók hún að veita Bóbó sérstakan áhuga. Þetta byrjaði á hinni dag- legu göngu minni með úlfinum, þegar ég uppgötvaði hvöt Bóbós til að merkja yfirráðasvæði sitt með því að míga á jaðra þess og hina ótrúlegu getu hans til þess að kreista eitthvað úr sér. Löngu áður en ég gerði mér ljóst mikil- vægi þessarar helgunarathafnar, hafði ég velt fyrir mér hversu oft hann þurfti að lyfta fætinum, með- an við vorum á göngu. Það var ekki fyrr en ég gerði mér Ijóst að hann gerði þetta ævinlega á sömu stöð- um, sem það rann upp fyrir mér að hann var aðeins að fylgja lög- um úlfaflokkanna. Hann var að merkja yfirráðasvæði okkar, eins og villiúlfarnir merkja sitt. Eftir því sem lengra leið á fengi- t.íma Cleo, varð hún ákafari í að fylgja þessari slóð sjálf og beygði afturfæturna full af skyldurækni á öllum þessum mikilvægu stöðum. Þetta var meira en Bóbó þoldi. hann sperrti sig við hana, rak róf- nna upn í loftið, ýfði hana og það kom glampi í augu hans. En við Perðum okkur ljóst. að hvolpar að hálfu úlfar og hálfu doberman-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.