Úrval - 01.09.1975, Qupperneq 77

BÓBÓ: ÚLFUR í HÚSINU
75
afturfæturna til að mæta andstæð-
ingi sínum kjaft móti kjafti og kló
móti kló, en hann krafsaði aðeins
út í loftið, þegar Bóbó keyrði víg-
tennurnar af slíku afli í háls hon-
um, að þessi fjörutíu kílóa hundur
þeyttist aftur yfir sig, heila þrjá
metra. Átökin stóðu innan við sek-
úndu, en samt þurfti 64 saumspor
í hálsinn á Mógúl.
En orrusta Bóbós við Gerty var
orrusta, sem hann tapaði svo ekki
lék vafi á. Gerty er gríðarlega stór
gylta. að minnsta kosti 250 kíló,
sem hafði komið til fjölskyldunn-
ar fyrir nokkrum árum. I fvllingu
tímans eignaðist hún tíu grísi. Þeir
framleiddu ýmis þau hljóð, sem
verkuðu einkar lystaukandi á Bó-
bó. Það hefði svo sem ekki komið
að sök, hefði stormur ekki fellt tré
á rafleiðslurnar til okkar og þar
með rofið strauminn, sem venju-
lega var í rafmagnsgirðingunni ut-
an um grísagarðinn. Bóbó fylgdist
með og beið, þegar tíu bleikir grísa-
krakkar skriðu undir vírinn, virtu
fyrir sér hið nýfengna frelsi og
ákváðu svo að skoða úlfinn. Áður
en ég gat hlaupið til að bjarga því
sem bjargað yrði, var fremsti grís-
inn kominn innan seilingar og Bó-
bó stökk.
Hann skellti skoltunum yfir hrygg
gríssins og skelfingarhrina rauf
kvöldkyrrðina, svo þeir grísir, sem
á eftir komu hlupu hver í sína
áttina til að leita sér skjóls. Gerty
brást við eins og jarðskjálfti væri
á ferðinni. Hún hélt svo snöggt til
hiálpar að þessi gríðarkjötskrokk-
ur plægði í gegnum rafmagnsgirð-
inguna og var kominn að Bóbó á
örugglega minna en þremur sek-
úndum. Hún rak snúðinn í hann
um miðjan skrokk og áður en
nokkur gat rönd við reist var Bóbó
kominn á háaloft, en grísinn losn-
aði og hélt heim á harðaspretti.
Bóbó var nú kominn svo hátt upp,
að hann byrjaði að hrapa aftur
spriklandi ákaft til að koma fyrir
sig fótunum, en glefsaði um leið í
áttina að uppréttu trýni Gerty. En
áður en hann hafði komið fyrir
sig fótunum, sendi Gerty hann í
loftið aftur og ekki lægra að þessu
sinni. Þegar hann kom loks fyrir
sig fótunum á ný var Gerty hin ró-
legasta á leið aftur inn í svínastí-
una til þess að hugga afkvæmi sitt,
gersamlega ósnortin og eins og ekk-
ert hefði í skorist.
í ljós kom, að tannaför voru að-
eins á tveimur stöðum á hryggn-
um á grísnum og þau greru fljót-
^lega. Bóbó var óskaddaður, nema
á sálinni. Þar var hann líka djúpt
særður. Síðan þetta gerðist hefur
hann ekki látið undir höfuð leggj-
ast að fara í víðan boga framhjá
öllum svínum og sýna þeim hina
dýpstu lotningu.
FRUMST.IiTT EÐLI. Bak við
húsið okkar er ofurlítil brekka, þar
sem trén hafa verið höggvin á 30
m breiðu svæði. Þá tekur við holta-
drag með trjám á víð og dreif, en
lengra frá tekur við skógurinn, alla
leið upp í fjöllin. Eg hafði byggt
leikjahús fyrir telpurnar uppi á
holtinu og ég ákvað að geyma Bó-
bó þar meðan við værum að kynn-
ast.