Úrval - 01.09.1975, Blaðsíða 128

Úrval - 01.09.1975, Blaðsíða 128
126 ÚRVAL EKKI ER MÉR KUNNUGT UM AÐ FORNLEIFAFUNDIR HAFI NOKKRU SINNI AFSANNAÐ í EINU EÐA NElNU FRÁSÖGN BIBLÍUNNAR. í dag má segja að steinarnir tali til okkar og lýsi yíir sannsögulegu gildi Biblíunnar. VITNISBURÐUR JESÚ. Önnur leið til að kanna sannfræði Biblí- unnar, einkum Gamla testamentis- ins, er að kynna sér afstöðu Jesú Krists til þess. Hlýtur sá vitnis- burður að vega þungt að mati þeirra, sem trúa á Jesúm. Við byrj- un starfs síns greindi Kristur frá kraftaverkum Elía og Elísa, eins og frá er sagt í 21. kap. Lúkasarguð- spjalls og er augljóst að hann lagði trúnað á þessar sögur Gamla testa- mentisins. í 10. kap. Jóhannesar- guðspjalls greinir Kristur frá því að raust Guðs hljómi í Gamla testa- mentinu og því geti ritningin ekki raskast. Við lok starfs síns benti hann lærisveinum sínum á spádóma Daníels og kom þá fram að hann taldi þá sanna vera. Eftir uppris- una ávítaði hann lærisveinana fyr- ir að trúa ekki því sem ritað er í „lögmáli Móse og spámönnunum og sálmunum." Naumast er hægt að lesa frásögn Nýja testamentisins um líf og starf Drottins hér á jörð, án þess að sannfærast um að hann trúði því sem Gamla testamentið greinir frá um sköpunina og syndaflóðið, einn- ig frásögunni um afskipti Guðs af Gyðingaþjóðinni. Hann varði það, sem Móse sagði um margvísleg mál- efni og taldi höfunda Gamla testa- mentisins vera heilaga Guðs menn, sem töluðu knúðir af Heilögum anda. Svipaða afstöðu höfðu post- ular Krists. Þegar við tökum til við að at- huga Nýja testamentið kynnumst við hinum fullkomna manni, Jesú Kristi. Ekki veit ég til þess að nokk- urst staðar annars staðar í heims- bókmenntunum sé að finna tilraun til að lýsa fullkomnum manni. Það vekur furðu að í Galíleu skyldi fiskimönnum til hugar koma það, sem enginn annar hefur gert — að lýsa fullkomnum manni — og þó höfðu þeir enga sérstaka þjálfun hlotið í því að skapa rit- verk eða festa hugsanir sínar á blað. Hvernig má skýra þessa stað- reynd? Einn maður af öllum mann- anna sonum er sagður vera synd- laus! Hvernig gátu ólærðir alþýðu- menn alið af sér slíkt hugarfóstur? Hvernig megnuðu þeir að uppdikta svo fullkominn mann að atgervi og eiginleikum öllum sem Jesú var? Niðurstaðan er þessi: Frásögnin skapaði ekki manninn. Þessi maður var ekki þeirra hugarfóstur. Þeir þekktu þennan mann og lýstu hon- um rétt eins og hann kom þeim fyrir sjónir. Þau orð, sem Kristur sagði um sjálfan sig ber einnig að sama brunni. Ein af höfuðkenningum hans var sú, að hann væri sonur Guðs og allar aðrar kenningar hans hafa því aðeins gildi, að þær séu skoð- aðar í ljósi þeirra orða. Til eru þeir sem segjast veita kenningum hans viðtöku, aðhyllast siðgæðis- boðskap hans og líta á hann sem mikinn réttlætispostula, en veita
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.