Úrval - 01.09.1975, Blaðsíða 136

Úrval - 01.09.1975, Blaðsíða 136
134 ÚRVAL * é * * N ú er veröndin næstum ^ horfin af sjónarsviðinu 5K í Bandaríkjunum og sú staðreynd kann að geta 'Vsw/m/I skýrt okkur frá ógn- væniegri staðreyndum um sjálfa okkur en Watergatemál- ið var fært um. Misnotkun forseta á valdi því, sem hann hefur, er blettur á sögunni, sem unnt er að má að miklu leyti burt, ef eftir- komendur hans í forsetastóli ástunda dyggðir. En hvað er hægt að gera til þess að snúa við þeirri þróun, sem lýsir sér í því, að við einangr- um okkur nú hvert frá öðru og myndum þess í stað dáleidda einka- hópa einmana fólks? Við erum hætt að hafa verönd (jarðsvalir) á húsunum okkar, vegna þess að okkur hefur gleymst, hvern ig á að gera það, sem veröndin var eðlileg umgerð fyrir. Við höfum glatað hæfileika okkar til þess að fara í óvæntar heimsóknir til vina og kunningja, þegar manni dettur í hug, og hæfileikanum til þess að þegja saman eða eiga notalegar samræður um allt og ekkert eða biðla til hinnar útvöldu í augsýn annarra. Slíkt hefur horfið með veröndinni. Það má enn sjá verandir sums staðar í Bandaríkjunum, verandir, sem umlykja þrjár hliðar sumra húsa niðri við ströndina í Nýja Englandsfylkjunu.m, eða tveggja húshliða verandir við kyrrlátar götur í bæjum Miðvesturríkjanna, verandir frá Viktoríutímanum með dásamlega útskornum súlum og grindverkum. En þetta eru allt leifar frá horfnum tíma, ímynd annars skilnings á okkur sjálfum og samfélaginu en nú er efst á baugi. Og þessar verandir eru all- ar tómar núna. Veröndin var meðalvegurinn, sem við völdum, meðalvegurinn milli þess að lifa í næði og einrúmi og að eiga félagsleg samskipti við fólk utan fjölskyldunnar. Þegar við dvöldum á veröndinni, vorum við að hálfu leyti innan húss og að hálfu leyti utan húss. Við héldum þannig opinni leið til félagslegra samskipta við vini og kunningja, og stundum gerðist það jafnvel, að ókunnugs fólk, sem átti leið fram hjá, dokaði við á leið sinni til þess að rabba við mann um daginn og veginn. Ég býst við, að við höfum byrj- að að gerast afhuga veröndinni, þegar útvarpið kom til sögunnar. Við fórum inn af veröndinni til þess að hlusta á það. Svo kom sjón- varpið og greip okkur heljartök- um. Síðan kom loftkælingarkerfið til sögunnar og gerði það notalegra að dvelja innan dyra. Útidyrahurð- in var höfð lokuð og veröndin var tóm. Jafnframt lögðum við niður þá samfélagshætti, sem veröndin var tákn fyrir. Við skiptum á hinni gagnlegu ánægju viðræðnanna og dáleiðsluhlustun á rafeindaeintöl á sjónvarpsskerminum. Þetta var allt hluti víðtækari breytingar, sem þurrkaði burt tjáningarskipti við nágrannana í götunni eða samborg- arana í bænum, það er, afnam hinn notalega, þekkta smáheim, sem við lifðum í, en steypti þess í stað yfir okkur eins miklu af hugarórum og staðreyndum gervallrar jarðkringl-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.