Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Síða 25

25
hann því kallað hana systur sína. Naumast getur sami
höfundur hafa skrifað báða þessa kapítula, því að litlar
líkur eru til þess, að öldruð kona, eins og Sara er sögð
í 18. kap., hafl getað gengið svo í augu öðrum karl-
mönnum, að lífi manns hennar yrði af því hætta búin.
Hitt dæmið er ekki síður ljóst. Samkvæmt 1. Mós.
16, 16 er Abraham 86 ára gamall, er ísmael fæðist,
og samkvæmt 21, 5 er hann hundrað ára þegar ísak
fæðist, en þá heflr ísmael að minsta kosti verið orðinn
13 ára. Síðan líða nokkur ár; ísak þroskast og er
vaninn af brjósti, en það er í Austurlöndum sjaldan gert
fyr en börnin eru 3—4 ára. Samkvæmt þessu hlýtur
ísmael að hafa verið orðinn 16—17 ára, þ. e. fulltíða
maður, eftir því, sem talið er í Austurlöndum, þegar
hann var rekinn burt af heimili Abrahams ásamt Hagar,
móður sinni. En nfl er svo skýrt frá í 1. Mós. 21, 14, að
Abraham hafi „lagt sveininn á herðar henni“ og síðan Játið
hana fara, og í næsta versi er sagt um Hagar, að hfln
hafi, þegar vatnið var þrotið á leglinum „lagt svein-
inn inn undir einn runninn“ (v. 15). Það leikur naum-
ast nokkur vafi á því, að sá, sem skýrir frá þessu, hafi
álitið, að um smásvein væri að ræða, þar sem ísmael
var, og eru því æði litlar líkur til, að þessi maður hafi
þekt það, sem skrifað er í 16. kap., hvað þá að hann
hafi samið báða kapítulana, hinn 16. og hinn 21. —
Það, sem nfl hefir verið tekið fram, ætti i sjálfu sér
að geta nægt, til þess að sýna mönnum fram á, að
heimildarrita-kenningin sé ekki eintómur hugarburður,
gripinn flr lausu lofti, eins og ýmsir andstæðingar hinna
biblíufræðilegu ransókna hafa reynt að telja sjálfum
sér og öðrum trfl um. Einmitt mótsagnirnar bera þess
hvað ljósastan vott, að höfundur Móse-bókanna eða safn-
andi hefir að eins tekið upp rit eldri höfunda óbreytt að
mestu, en ekki komið til hugar að semja sjálfstætt rit.