Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Síða 29

29
láta rigna á jörðina fjörutíu
daga og fjörutíu nætur, og eg
mun afmá sérhverja skepnu,
sem ég hefi gjört, af jörðunni.
5 Og Nóah gjörði alt. eins og
drottinn bauð honum. — —
i Og Nóah gekk í örkina og
synir hans og kona hans og
sonakonur hans með honum,
undan vatnsflóðinu. 8 Af hrein-
um dýrum og af þeim dýrum,
sem ekki voru hrein, og af fugl-
um og af öllu, sem skríður á
jörðunni, 8 kom tvent og tvent
tii Nóah í örkina, karlkynB og
kvenkyns, eins og guð hafði
boðið Nóah. 10 Og það skeði
eftir sjö daga, að vatnaflóð kom
yíir jörðina. — — 12 Og steypi-
regn dundi yfir jörðina fjöru-
tíu daga og fjörutíu nætur. —
— 18 Og drottinn læsti eftir
honum o. 8. frv.
kvendýr skulu þau vera: 20 af
fuglunum eftir þeirra tegund,
og fénaðinum eftir lians tegund
og af öllum skriðkvikindura
jarðarinnar eftir þeirra tegund;
tvent af öllu skal til þín inn
ganga, til þess að það haldi
lífi. 21 En tak þú þér af allri
fæðu, sem etin er, og safna að
þér, að það sé þér og þeim til
viðurværis. 22 Og Nóah gjörði
svo; alt gjörði hann eins og guð
bauð honum.------[7. kap. v. 6:]
En Nóah var sex hundruð ára
gamall þegar vatnsflóðið kom
yfir jörðina. — — 11 A sex-
hundraðasta aldursári Nóah, í
öðrum máuuðinum, á seytjánda
degi mánaðarins, á þeim degi
opnuðust allar uppsprettur hius
mikla undirdjúps og flóðgáttir
himinsins lukust upp. — —
18 Einmitt á þeim degi gekk
Nóah o. s. frv.
Þannig má rekja alla flóðssöguna frá upphafi til enda
í sundur, svo að úr henni verða tvær sjálfstæðar frá-
sögur um sama viðburðinn; í höíuðatriðunum ber frá-
sögum þessum saman, en í ýmsum minni háttar atrið-
um segir sín sagan hvað. E’armig býður guð Nóah,
samkvæmt annari frásögunni, að taka með sér í örkina
,.af öllum lifandi skepnum, af öllu holdi tvent af hverju,
karldýr og kvendýr“ (6, 19. 20), en í hinni frásögunni
er Nóah boðið að taka með sér „af öllum hreinum dýr-
um sjö og sjö, karldýr og kvendýr, en af þeim dýrum,
sem ekki eru hrein, tvö og tvö, karldýr og kvendýr, einnig
af fuglum ioftsins sjö og sjó, karlkyns og kvenkyns“
(7, 2. 3). Á síðari staðnum er auk þessa gerður munur