Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Síða 35

35
um lendar sínar og liarmaði
son sinn langan tíma. 35 Og
allir synir hans og allar dætur
hans leituðust við að hugga
hann, en hann vildi elíki liugg-
ast láta og sagði: Með harmi
mun ég niðurstíga til sonar
mins til heljar. Og faðir hans
grét hann. [39 kap.] 1 EnJósef
var fluttur til Egyftalands, og
Pótífar, hirðmaður h'araós og
lífvarðarforingi, maður egyfzk-
ur, keypti hann af Ismaelítun-
um, sem hann höfðu þaugað
flutt.
Hingað til höfum vér aðailega dvalið við fyrstu
Móse-bók, bæði af því að hún er auðugust að sögulegu
efni og af því að ætla má, að efni hennar sé öllum
þorra manna kunnugast. En þegar vér þar næst virðum
fyrir oss 2., 3. og 4. Móse-bók, komumst vér að ná-
kvæmlega sömu niðurstöðu með tilliti til þeirra, að þær
eru allar samsteypa eldri rita. Og þótt guðs-nöfnin
hætti hér að miklu leyti að vera leiðbeinandi fyrir oss,
með því að höfuðheimildarritið, sem frá upphafi hefir
viðhaft guðs-nafnið Eióhím, hættir þessu í byrjun 2. Mós.
6. kap. og brúkar upp frá því guðs-nafnið Jahve, þá
eru rithöfunda-einkennin, sem áður heflr verið bent á, al-
staðar svo ijós, að hvert heimildarritið segir til sín, og
verður greiningin hér því engu erfiðari en í 1. Móse-bók.
Hér skal nú bent á nokkur dæmi úr 2.—4. Mós.,
er nægilega bera það með sér, að þessar bækur eru ná-
kvæmlega háðar sama lögmálinu sem 1. Mós., hvað
snertir samsetningu þeiira.
Fyrst skal þá bent á frásöguna um för ísraelsmanna
yflr hafið rauða í 2. Mós. 14. Að það er ekki sjálfstæð-
ur rithöfundur, sem hér segir frá, er auðsætt af 21. og