Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Qupperneq 109

109
hafa verið nefndir, eða manna þeirra. í’á er Gissur fór
utan, setti hann Odd Þórarinsson yfir Skagafjörðinn, en
Pórir tott yfir föðururleifð sína í Arnessýslu og skyldi
hann vera Oddi til styrktar. Skagfirðingar tóku Oddi
vel, en skömnm siðar reið Oddur i Hvamm í Vatnsdal
og rak þaðan búpening allan, er átti þorsteinn Jónsson
faðir Eyjólfs. Kallaði hann það sektarfje, því l’orsteinn
var gjörður sekur um sumarið á þingi sökum sona sinna.
Iieinrekur biskup bannsöng Odd fyrir ránið. Oddur bauð
að Fagranesi biskupi sættir, en biskup vildi þær eigi nema
svo harðar, að Oddur vildi eigi að þeim ganga. Tók þá
Oddur biskup og færði hann upp á Flugumýri og hafði i
haldi nokkra daga, þangað til Hjeraðsinenn og Austmenn,
er staddir voru í Skagafirði, skárust í leikinn. Þetta var
haustið 1254. En fyrir þetta fóru þeir Eyjólfur og Hrafn
að Oddi í Geldingaholti og drápu liann 14. janúar 1255.
l’orvarður Þórarinsson fjekk þá i lið með sjer í’orgils
skarða og Sturlu t'órðarson til þess að hefna bróður sins;
börðust þeir á I’veráreyrum 19. júlí 1255. Þar fjell Eyj-
ólfur, en Hrafn flýði. Fyrir bardagann leitaði Eyjólfur
ábóti á I’vera um sættir og af þeim boðum, sem þar voru
gjörð, er það sjerstaklega eptirtektarvei t, að þeir Eyjólfur
og Hrafn buðu að mál þeirra öll færu undir kon-
ungs dóm, og færi utan næsta sumar annarhvor
eða báðir Eyjólfur og Hrafn; og annarhvor eða
báðir Sturla eða Þorgils, en Porvarður fyrir
sitt mál; væri þá undir konungs dómi sætt og
sveitaskipanir. Þeir Eyjólfur höfðu sagt við ábóta
að þoir vildu eigi láta af hendi þau ríki, sem Þói ður Sig-
hvatsson hafði skipað þeim, og er talað var um, að Eyj-
óifur ljeti Skagafjörðinn lausan, þá sagðist hann hafa
konungsbrjef og skipan i Skagafirði. Ef þetta
hefur verið satt, þá hefur Heinrekur biskup útvegað hon-
um konungsbrjefið fyrir Skagafjörðinn. En auðsjeð er þó