Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1900, Page 159
íslenzkar kynjaverur í sjó og vötnum.
Eftir
Ólof DavíðgBon.
Allar þjóðir trúa því, að til sóu ýmis kynjadýr bæði
á sjó og á þurru landi, og íslendingar ekki síður en aðrir;
en nú er svo háttað hór, að dýralííið á iandi er tiltölu-
lega fáskrúðugt, en dýraiífið í sjónum þeim mun fjöl-
breytilegra. Af þessu leiðir, að íslendingar hafa minni
hjátrú á landdýrum en flestar aðrar þjóðir, en þeim
mun meiri aftur á þeim, er lifa í sjó og vötnum. Það
eru fá lagardýr, sem menn þekkja annars nafn á, sem
ekki eru til einhverjar kreddur og kerlingabækur um í
íslenzkri þjóðtrú, en menn hafa ekki látið sér nægja að
tengja ýmsa hjátrú við dýr þau sem til eru í raun og
veru, heldur hafa menn bæði búið til ýmis kynjadýr, sem
enginn fótur er fyrir í dýraríkinu, hvar sem leitað er,
og á hinn bóginn gert algeng dýr að undradýrum, eða
jafnvel gert dýr úr því, sem ekkert áskylt við dýraríkið.
Mark og mið þessarar ritgerðar er, að skýra frá þessari
grein islenzkrar þjóðtrúar, eins og hún hefir verið um
nokkurar aldir og er enn i dag að mestu leyti, og svo
að gera grein fyrir undradýrum, er menn hafa séð eða