Skírnir - 01.12.1917, Síða 17

Skirnir] Trúarliugtakið. 351?
vegi, þegar um lijálpræðið er að ræða, og lætur mikið:
felast í þvi hugtaki.
Það sem mest einkennir kenningu Páls um trúna err
að maðurinn er aðeins viðtakandi (Róm. 3r
23. n.). Hjálpræðið er gjöf Giuðs, sem maðurinn tekur við
með trúnni. »Guð réttlætir hinn óguðlega vegna trúar
hansf, eins og Páll sjálfur orðar það (Róm. 4,5). í trúnni1
tekur maðurinn »á móti gnóttum náðarinnar og réttlætis-
gjafarinnar« (Róm. 5,17).
Þessa kenningu Páls verðum vér að skýra og skilja
íueð baráttu hans við Gyðingdóm og gyðinglundaða krist-
indómsstefnu í huga. Til þess að brjóta slíkar rangar
skoðanir á bak aftur, heldur hann fast fram kenningunni-
um að »maðurinn réttlætist ekki af lögmálsverkum, held-
ur aðeins fyrir trú á Jesútn Krist« (Gal. 2, 16). Alt mann-
legt hrós verður að útiloka. Guði einum ber dýrðin (Róm.
3, 27 n.). Af manninum er einskis kraíist nema trúar.
Og eins og hjálpræðið er frá Guði, eins er það náð, sem
naönnum er veitt fyrir Krists sakir, að trúa (Fil. 1, 29).
Trúin er réttlætandi viðtaka náðar Guðs í
Kristi. Og trúin sem viðtaka og tileinkun náðar Guðs
nær til allra svæða sálarlífsins. Hún nær til skynseminn-
ar sem skilningur á trúarboðskapnum og sannfæring um-
sögulegar staðreyndir hjálpræðisins. Hún er líka tilfinn-
mg, sem birtist í lotningu fyrir Guði og trausti á honum,
eu ekki á eigin mætti. Og trúin er einnig hlýðni við
fagnaðarerindið (Róm. 10, 16), við náð þá, er birtist í Jesú
Kristi. Að því levti er trúin viljaatriði.
Trúin sem tileinkun náðar Guðs i Kristi er eina hjálp-
i’æðisskilyrðið og það j a f n t f y r i r a 11 a. Páli er mikið
áhugamál að sannfæra menn um það. Iíann berst þar
&egn þeim, sem bitið höfðu sig fast í forréttindi Gyðinga-
Þ,ióðarinnar, og töldu einustu hjálpræðisleiðina fyrir alla
Þá, er ekki voru Gyðingar, að taka fyrst þeirra trú og
VGn.jur og á þann hátt verða gæða kristnu trúarinnar að-
njótandi. Gagnvart þessum mönnum heldur Páll þvi fast
fram, að kærleikur Guðs, sem birzt hafi í Kristi Jesm