Skírnir - 01.12.1917, Page 26

Bruni.
Húsið var afskekt, — ilt að leigja,-
En á sköttum var lítil sveigja.
Bölvans árferði á alla lund.
Þetta var gisinn gargans hjallur,.
gluggaskældur og dyrahallur,
i’ottukastali og rakadallur.
Kjallarans ætt var ilt að þola,
og efsta loftið var »spólu« hola;
stopul afgjöld, en stöðugt þrusk.
Miðlofts ágóðann árinn hirði:
Uppgjafa-sýsli, landsins byrði,
sem engum borgaði eyrisvirði.
Efiaust vefengja enginn þyrði
að eigandans neyð var jötunbyrði.
Fjármálasorti og ráðlaust rangl.
Því varð tunglskyn í tómlætinu,
er tók hann fyrst eftir snjallræðinu,
andvökunótt í náttmyrkrinu.
Honum virtist sem »vátryggingin«
vildi ólm að þau »settu upp liringinn
Hún var bro3andi og hneigði sig:
»Komdu nú burt frá þrautum þínum,
þigðu’ af mér staup af lánsins vínum
svalaðu þér á sjóðum mínum«.