Tímarit lögfræðinga - 01.12.2000, Síða 26

6. ÞÝÐING TÍMARITS LÖGFRÆÐINGA - FRAMTÍÐIN
Hér hefur verið stiklað á stóru í sögu Tímarits lögfræðinga í tilefni af því að
á árinu 2001 eru fimmtíu ár síðan það hóf göngu sína. Tímarit lögfræðinga hef-
ur fyrir löngu slitið barnsskónum og víst má telja að það sé komið til að vera.
Enginn vafi leikur á að ritið hefur frá upphafi, ásamt Úlfljóti, tímariti laganema,
verið mikilvægasti vettvangurinn fyrir lögfræðilega umræðu á Islandi.
Áherslur þessara tveggja tímarita eru að nokkru leyti ólíkar. Tímarit lögfræð-
inga flytur, eðli málsins samkvæmt, meira af fréttum sem varða lögfræðinga-
stéttina sjálfa, félög þeirra o.s.frv., en Úlfljótur leggur áherslu á málefni sem
varða stúdenta við lagadeild sérstaklega. Að því leyti er Tímarit lögfræðinga
tvímælalaust mikilvægasti vettvangurinn fyrir umræðu um málefni lögfræð-
ingastéttarinnar.
Þegar aftur á móti kemur að því að meta þýðingu þessara tímarita fyrir fræði-
lega og almenna umræðu um lögfræðileg málefni er ekki auðvelt að gera upp á
milli þeirra. Þótt ekki hafi verið gerð sérstök rannsókn á þessu er það mín skoð-
un, sem byggð er á eigin reynslu af þessum tveimur tímaritum og lestri þeirra
greina sem þar hafa birst á síðustu árum, að ekki sé merkjanlegur munur á
fræðilegu gildi einstakra greina sem birtast í Tímariti lögfræðinga annars vegar
og Úlfljóti hins vegar. Stafar þetta fyrst og fremst af því að það er að nokkrum
hluta sama fólkið sem á hverjum tíma skrifar í þessi tvö tímarit þótt greinar eft-
ir laganema séu eðli málsins samkvæmt fyrirferðarmeiri í Úlfljóti. Þá er önnur
ástæðan sú að í hvorugu ritinu hefur mótast sú hefð að ritrýna aðsent efni með
tilliti til fræðilegs gildis þess. Af þessum sökum er efnið mjög misjafnt að bún-
ingi frá fræðilegu sjónarmiði. I báðum tímaritunum blandast fræðilegt efni sam-
an við annað sem síður fullnægir þeim kröfum sem víða í erlendum tímaritum
eru gerðar til slíks efnis. Að því er Tímarit lögfræðinga varðar hafa þessar hefð-
ir eflaust fyrst og fremst myndast vegna þess að helsta vandamálið í útgáfu þess
framan af var að fá menn til að skrifa í það. Ritstjóra og ritnefnd var því erfið-
ara um vik að ritrýna efnið, og eftir atvikum að hafna því, en annars hefði ver-
ið.
Á síðustu árum hefur aðstaðan að þessu leyti breyst verulega. Efnisöflun er
nú mun auðveldari en áður og þurfa höfundar nú stundum að bíða eftir að fá
efni sitt birt. Með þessu ættu að skapast aðstæður til að ritrýna aðsent efni í
frekari mæli en hingað til hefur verið gert og auka þar með gæði þess efnis sem
birt er sem fræðilegt efni. Þannig mætti hugsa sér að greinar fáist aðeins birtar
sem eiginlegar fræðigreinar að þær hafi verið sérstaklega ritrýndar og mat lagt
á fræðilegt gildi þeirra. Mun þetta án efa verða tímaritinu til eflingar. Þetta ber
ekki að skilja svo að tímaritið geti ekki einnig verið vettvangur fyrir almennari
umræðu um lögfræðileg efni heldur aðeins að auka verði kröfur til þess efnis
sem ætlað er að hafa fræðilegt gildi.
282