Tímarit Máls og menningar - 01.10.1976, Qupperneq 20

Tímarit Máls og menningar
því að læðupokast burtu og fela sig í skógarásunum. Og örvæntingu nær
af skyldurækni, varð honum oft og tíðum löng leit að þessum pukrunar-
sömu píslarvættum sálarinnar. En hann örvænti aldrei og slapp þannig við
brjálsemina, guði sé lof, því væri hann ekki hér og nú mitt á meðal okk-
ar, þá væri meiri hluti safnaðarins í okkar góða húsi niðurbrotnir sál-
sjúklingar. — Þú, sem við erfiðleika átt að stríða, ó hvað það væri þér mikil
fró að kynnast þessum manni, sem nýtur svo undursamlegrar náðar hins
himneska friðar.
Þú ert minn Davíð og Golíat, samvaxnir tvíburar í árroða allrar speki.
Hundur drottins sem hleypur til Rómar til að fá aflausn þeirra synda sem
aldrei voru drýgðar, en var draumur úr plasti menningarinnar, bendandi
horuðum fingrum til himins. Hrópandi á blóð frelsarans til að skola þig
hreinan af skít allra hvirfilvinda mannlegrar smæðar.
Þú átt að koma suður.
Hér, og aðeins hér, er blómalundur kærleikans brosandi í höfugri dögg
hvítra nátta, þar sem lömbin leika sér við ljónið meðan eitursnákurinn
hringar sig um háls og lendar heilagra kvenna í Jesú nafni.
Hvað er varið í kind og kú hjá öllu þessu nýskapaða lífi á jörðu sem
sté úr ægi þess morguns sem signaður er tröllahöndum guðs og djöfuls og
býður þig velkominn í sinn blessaða faðm?
Nei, vinur minn, kastaðu frá þér hakanum og skóflunni og komu til
mín.
5
En þú kemur ekki. Þú svarar bæn minni með annari bæn: — Komdu
heim. Komdu heim, þar sem grösin anga og sjóseltan rennur þér um varir
eins og sætt vín. Þangað sem algleymið hvíslar í blænum yfir torfkofum
iðrandi syndara á fjórum fótum í heilögu snarrótarholti á sólkembdri eyju.
Þar sem dagurinn er ekki lengur dagur, heldur bros píslarvættis, sem ekki
veit nema himininn einan með brosi yfir steinum og kletti og biður þig
drekka hið svalandi vatn hans. Þar sem sálmur tilverunnar er músik fugls-
ins, hins fijúgandi blóms, eins og sálmaskáldið segir í ljóði sem sungið er
yfir vöggum náttúrulausra hvítvoðunga í töðumeis handa kúm.
Komdu heim, segir þú, þangað sem barizt er við tröll veðra og fjúk-
andi snæ sem gerir hörund þitt ósæranlegt í heimsstyrjöld eilífra storma
sem syngja guði lof og dýrð hæst og heitast, meðan þú, flakandi af sárum
226