Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.10.1976, Page 26

Tímarit Máls og menningar - 01.10.1976, Page 26
Tímarit Máls og menningar að tauta þegjandi: hjartað í mér brennur og aldrei framar, þá heyrðist mér vera hlegið fyrir aftan mig, og sá hlátur, hann var ekki slakur. Eg Ieit óðara við, en þar var þá enginn. Skolli má SkoIIinn vera fljótur að skjótast burt. En Hún, hún leið þarna hjá í sínu granna holdi þvínær í sérflokki að holdafari til, fín í artinni sinni, ómeðvitandi sér um sálarkvalir mínar. Það var einu sinni hjá okkur kaupamaður, sem vildi fá sérstaka borgun fyrir sálarkvalir í Þingnesi, þegar búið var að borga honum upp í topp fyrir þau heystrá sem hann amlaði saman og ekki mörg voru, líklega tekin saman með fingrum áhaldalaust, og fyrir sálarkvalirnar fékk hann ekki baun, hvernig sem hann urgaði og sargaði. En hver á að borga mér? Ekki páfinn, því hann hafði engan frið; ekki hún, því hún bað ekki um þetta. Það dæmist líklega á Fjandann. í Róm sást hvergi bók né blað þar sem ég sá til, en vera má að með eftirgrennslan hefði mátt finna bæði blað og bók og jafnvel bókabúðir og bókasöfn, en á skoðunarplássi páfans gat ekki að líta svo mikið sem eina bænabók. En þar mátti fá sér í flösku eitthvað að drekka, og fleira enn milli súlna þeirra sem kenndar eru Bernini. Það er dálítið gaman að hafa gengið þarna um, þótt fætur manns og höfuðið líka ætti nú dautt að vera sakir ekka þess sem í sálinni býr og elli veldur. Samt sá ég letur á vegg, ef vegg skyldi kalla, því þetta var á upphleyptri brún, sem afmarkaði bilið milli kjallara og fyrstu hæðar hússins, en hús það er í götunni Piazza Andriana, þaðan er örskammt út að Piazza san Pietro, eða hvað það nú heitir, og þarna var þá nokkuð að stauta sig fram úr. Á endanum tókst mér það: „Gli fascisti terrorisei la patria.“ Það mundi þýða svo mikið sem: Ef (andskotans) fasistarnir kæmust að, mundu þeir fara illa með föðurlandið okkar. — En svo kemur nú kannski einhver og rekur mig á stampinn með þetta. Mér er sagt að páfinn eigi samt bækur og af þeim ólítið, en mest sé það í einu hrúgaldi og sumt afgamalt, má vera að mölur hafi eittsinn í þetta komist. Sumt sé í hillum, einkum þær guðsorðabækur sem páfinn hefur sérstakar mætur á, gylltar á kjöl og nokkuð hreinar, þótt gamlar séu, því þó einni og einni heilagri mey frá miðöldum sé það til dyggðar talið á leg- steini, að hafa aldrei þvegið sér um hendur, er mér sagt að páfarnir hafi rækt þessa dygð misvel. Hvað í hrúgöldunum kann að leynast, það veit enginn. Ef ég væri sex- tíu árum yngri en ég er, skyldi ég bjóða páfanum aðstoð mína við að koma 232
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.