Tímarit Máls og menningar - 01.10.1976, Side 30

Tímarit Mdls og menntngar
aðar á vondan pappír, en samt voru þær mér mikils virði svo soltin sem
ég var í málverkin í kapellu Sixtusar páfa. Seinna gaf Mál og menning
út dáfallegt kver með litmyndum, og keypti ég það tvisvar, en fegurstu
bókina fékk ég frá Noregi ekki alls fyrir löngu.
Það sem of lengi er þráð, það týnist. Það hefur Þórbergur sagt. Þegar
hann loksins sá elskuna sína eftir langar ofþráarsmndir, þá var eins og
ekkert væri.
Eg stóð á þessu langþráða gólfi og leit upp til hins langþráða lofts,
þar Guð er látinn vera að skapa veröldina. Ekkert gerðist. Brjóstið í mér
var svo kalt og dautt sem væri það allt úr kalki (sem og er) og ekki
bærðist í því strengur, feginleikur þess floginn á burt, líklega til Guðs
sem gaf hann.
Eg sá Hann þar sem hann geysist um himinhvolfið öruggur í mætti
sínum, óstöðvandi, og er að skapa himinhnettina svo stóra, svo heita,
og skipa hverjum þeirra sinn stað. Hann sýnist hafa æft atlaskerfi lengi,
líklega til þess að valda þessu verki. I kringum hann er vættafans (eða
engla?). Loftið þarna inni var kæfandi þungt, og pílagrímarnir svo
margir sem staðið gátu á gólfinu, skyggni ekki gott upp til loftsins, og
sýndust litirnir daufir og gráir, í rauninni ekkert að sjá.
Og fór ég og kem þarna aldrei framar.
Napólí
Napólí skyldi enginn maður sjá fyrr en eftir dauða sinn og þó því
aðeins að honum sé þá orðið sama um ljótleik og argaþras og óhrein-
læti jarðneskra borga. Því þegar þú stendur þar á uppfyllingunni og
bíður í óratíma eftir því að bíll komi og sæki þig, þá verðurðu voða-
lega forugur, hátt og lágt, og ekki viðlit að vera í neinu nema nankins-
buxum og duggarapeysu við og með klút yfir sér, og á klömbrum í stað
skóa. Allt þitt puntverk og rósaverk, nælur, festar, lokka, keðjur, deshús,
sylgjur, hringa, koffur, skaltu láta niður og læsa vel töskunni svo eng-
inn steli því, og helst ekki að vera að burðast með slíkt hafurtask.
Andspænis þér og hr. Sörensen og frú Mg. gnæfir höllin. Svo ljót er
hún að Ijótari höll er engin til, hlaðin úr gráum steinum, og ekki nema
gluggi og gluggi á stangli á neðri hæðinni, en á efri hæðum ögn skárri
gluggar, því þar bjuggu kóngar á fyrri öldum, franskir, af ættinni Anjou,
og vildu sjá út um gluggana hvar sól væri á lofti (átm ekki úr), en þorðu
236