Morgunblaðið - 21.03.2000, Blaðsíða 50

Morgunblaðið - 21.03.2000, Blaðsíða 50
50 ÞRIÐJUDAGUR 21. MARS 2000 MORGUNBLAÐIÐ H MINNINGAR INGIR. HELGASON Ingi Ragnar Helgason fæddist í Vestmannaeyjum hinn 29. júlí 1924, en fluttist ásamt fjöl- skyldu sinni til Reykjavíkur haustið 1930. Hann lést á Sjúkrahúsi Reykja- víkur föstudaginn 10. mars síðastliðinn. Ingi var fjórði í röð- inni af sex bömum hjónanna (Einarínu) Eyrúnar Helgadótt- ur verkakonu, f. 16. maí 1891, d. 31. maí 1980, og Helga Guðmundssonar, sjómanns og verkamanns, f. 10. október 1881, d. 31. mars 1937. Systkini Inga: Guðmundur, f. 6. nóvember 1911, d. 13. febrúar 1999, eftirlifandi eiginkona hans er Elsa Guðmundsdóttur, f. 22. júh' 1935; Guðlaug, f. 9. nóvember 1913, d. 8. febrúar 1987, hennar maður var Ragnar Elíasson, f. 1. nóvember 1909, d. 13. október 1991; Sigdór, f. 18. janúar 1917, eiginkona hans er Guðrún Egg- ertsdóttir, f. 18. febrúar 1922; 4 Hulda, f. 4. september 1930, d. 1. maí 1995, eftirlifandi eiginmaður hennar er Pálmi Sigurðsson, f. 7. mars 1934; Fjóla, f. 4. september 1930, eiginmaður hennar er Björn Ólafur Þorfinnsson, f. 26. ágúst 1926. Hinn 12. ágúst 1951 gekk Ingi að eiga fyrri eiginkonu sína, Ásu Guð- mundsdóttur, hannyrðakonu, f. 24. ágúst 1927. Þau skildu. Dóttir þeirra er Álfheiður, 1/ffra-ðingur, f. 1. maí 1951, hennar maður er Sigurmar Kristján Albertsson - ^ hæstaréttarlögmaður, f. 7. maí 1946. Sonur þeirra er Ingi Kri- stján, f. 12. febrúar 1991. Dóttir Inga og Geirlaugar Sig- urðardóttur, læknaritara, f. 1. september 1933, er Ragnheiður, bókari, f. 21. nóvember 1958. Hún var gift Haraldi Hafsteini Helga- syni, viðskiptafræðingi, f. 15. júlí 1953. Þau skildu. Sonur þeirra er Magnús Ingi Haraldsson mennta- skólanemi, f. 23. júní 1981. Hinn 17. desember 1965 gekk Ingi að eiga eftirlifandi eiginkonu sína, Rögnu Magneu Þorsteins, fyrrv. flugfreyju, f. 5. desember 1938. Fyrir átti Ragna dótturina Steinunni Ásmundsdóttur nema, f. 31. desember 1962, sem Ingigekk í föðurstað. Hennar maður er Stef- án Ingimar Bjarnason verslunar- maður, f. 4. desember 1959. Ðóttir þeirra er Áslaug Ragna Stefáns- dóttir, f. 19. janúar 1995. Fyrir á Stefán dótturina Kristínu Maríu, f. 25. júlí 1984. Börn Inga og Rögnu eru Eyrún háskólanemi, f. 1. nóv- ember 1968, eiginmaður hennar er Birgir Ellert Birgisson verslunar- maður, f. 26. ágúst 1965, og Ingi Ragnar kvikmyndagerðarmaður, f. 25. mai' 1971, unnusta hans er Eva Þorgeirsdóttir háskólanemi. Ingi lauk stúdentsprófi frá Menntaskólanum í Reykjavík árið 1945 og hóf þá nám við læknadeild við Há- skóla íslands en eftir tveggja ára nám færði hann sig yfir í laga- deildina og lauk þaðan prófi með 1. einkunn árið 1953. Sama ár stofnaði hann eigin lögfræðistofu sem hann rak með dyggri aðstoð Huidu systur sinnar, allt til ársins 1981, lengst af við Laugaveg 31. Hann hlaut málflutningsréttindi fyrir héraðsdómi 27. október 1956 og fyrir hæstarétti 15. júní 1964. Hann hóf afskipti af stjórnmálum strax á námsárunum, var formað- ur Félags róttækra stúdenta 1945 og ritari í Stúdentaráði Háskóla ís- lands 1946. Hann var í fyrstu stjórn Lánasjóðs stúdenta árið 1952. Ingi átti sæti í miðstjórn Samein- ingarflokks alþýðu - Sósíalista- flokksins frá 1949 til 1968 er hann var lagður niður, og var jafnframt framkvæmdastjóri flokksins á ár- unum 1956-1962. Hann var forseti Æskulýðsfylkingarinnar 1950 og 1953. Hann var borgarfulltrúi í Reykjavík fyrir Sósíalistaflokkinn 1950-1958 og varaborgarfulltrúi 1958-1962 og sat í hafnarstjóm Reykjavíkur á árunum 1950-1957. Ingi sat í miðstjórn Alþýðu- bandalagsins um árabil og gegndi ýmsum trúnaðarstörfum innan flokksins. Hann var lengi í útgáf- ustjórn Þjóðviljans og sat í stjórn Sigfúsarsjóðs um árabil, allt til árs- loka 1999. Hann sat í félagsráði Máls og menningar um langt ára- bil. Hann skipaði efsta sæti G-lista, framboðslista Alþýðubandalag- sins, í Borgarfjarðarsýslu við al- þingiskosningamar 1956 og í Vest- urlandskjördæmi 1959 og 1963. Hann var landskjörinn varaþing- maður og tók þrisvar sinnum sæti á Alþingi, í nóvember 1961 _ og október til desember 1965. Árið 1954 var hann kosinn í kosninga- laganefnd og árið 1957 í yfírmats- nefnd um skatt á stóreignir. Hann var í yfírkjörstjórn Reykjavíkur vegna borgarstjóraarkosninga ár- in 1970, 1974, 1978, 1982 og 1986, formaður hennar árið 1982. Ingi gegndi einnig fjölmörgum trúnaðarstörfum á vegum hins op- inbera. Hann sat meðal annars i bankastjóra Seðlabanka Islands 1957-1960 og í bankaráði hans 1961-1968 og 1973-1982, þar af sem bankaráðsformaður 1979- 1980. Hann var í stjórn Sements- verksmiðju rikisins á árunum 1960-1968 og var varamaður í stjórn Innkaupastofnunar Reykja- víkur frá stofnun hennar 1959 til 1962. Hann var í viðræðunefnd um orkufrekan iðnað á árunum 1971- 1982, í álviðræðunefnd iðnaðar- ráðuneytisins 1981-1983, formaður olíunefndar 1979, sat í olíuvið- skiptanefnd 1980 og starfsskil- yrðanefnd atvinnuveganna 1980- 1982. Hann var fulltrúi ríkisstjórn- arinnar í stjórn íslenska álfélagsins hf. 1972-1975 og 1979- 1981. Hann var formaður Iðnlána- sjóðs á árunum 1972-1975 og aftur 1979-1983, varaformaður í stjóra Iðnþróunarsjóðs 1978-1984. Arið 1981 tók hann við starfi for- stjóra Brunabótafélags íslands og eftir sameiningu þess við Samvinn- utryggingar g.t. árið 1989 tók hann við starfi stjómarformanns hins nýja félags, Vátryggingafé- lags Islands, og gegndi því starfí til ársins 1996 er hann lét af störfum fyrir aldurs sakir. Hann var for- sijóri BI Líftrygginga g.t. á árun- um 1985-1990 og stjómarformað- ur Líftryggingafélags Islands frá 1991-1996. Hann var í stjórn Lýs- ingar frá upphafi árið 1986-1997, í stjóra Bifreiðaskoðunar Islands 1988-1997 og í stjórn Viðlaga- tryggingar íslands frá 1991-1995. Hann var í stjórn Sambands ís- lenskra tryggingafélaga frá 1982- 1984, þar af formaður hennar frá 1983, hann var aftur valinn í stjórnina 1988-1992 og sinnti for- mennsku árin 1990-1992. Hann var í stjórn Brunamálastofnunar ríkis- ins 1982-1986 og frá 1991-1996, og sinnti þar formennsku á árunum 1982-1986. Ingi átti sæti í nefnd fé- lagsmálaráðuneytisins til að sam- ræma matskerfi fasteigna hérlend- is 1984-1986 og var formaður nefndar fjármálaráðuneytisins um sama efni 1990. Hann sat einnig í nefnd félags- málaráðuneytisins sem skipuð var 1990 til að gera úttekt á brunatjón- um hérlendis á áranum 1980-1989. Menningarmál og þá einkum tónlist voru honum sérlega hug- leikin og hann var í stjórn Sinfón- íuhljómsveitar íslands 1978-1982. Hann tók virkan þátt í stofnun Samtaka um byggingu tónlistar- húss, tók strax sæti í 1. fulltrúaráði þeirra og fjáröflunarráði við stofn- un þeirra árið 1983. I desember 1993 var hann kjörinn formaður samtakanna og sinnti því starfi fram á mitt ár 1996, er hann tók við stöðu varaformanns, sem hann hélt allt til dauðadags. Hann átti sæti í vísindaráði Krabbameinsfélags Islands á árun- um 1988-1991, þar af sem formað- ur 1990 og 1991. Hann var kjörinn í sljóm félagsins og gjaldkeri fram- kvæmdastjómar þess árið 1991 og sinnti þeim störfum til dauðadags. Hann átti sæti í ráðgjafaráði Hollvinafélags lagadeildar Há- skóla Islands. Hann beitti sér fyrir því að kom- ið var á fót Heiðurslaunum Bruna- bótafélags Islands og síðar Menn- ingarlaunum VIS. Hann kom snemma að Listasafni Sigurjóns Ólafssonar og var formaður full- trúaráðs þess frá árinu 1989 og var í stjórn Styrktarsjóðs Svavars Guðnasonar listmálara og Ástu Eiríksdóttur frá stofnun hans árið 1993. Utför Inga verður gerð frá Dómkirkjunni í dag og hefst at- höfnin klukkan 15. Elsku pabbi minn. Sú stund sem ég hef svo lengi kviðið er runnin upp. Hér skilja leiðir okkar og tilhugsunin er svo sár að erfitt er að henda reiður á hugsunum sínum. Það er öfugsnúið að hugsa til þess að einmitt nú við andlát þitt, þaifnast ég þín mest, til að huggamigogsefa. Fráfall þitt snertir marga því þú komst víða við á lífsleiðinni en í dag verða aðrir til að tíunda það sem þú fékkst áorkað á langri starfsævi. Það sem mig langar að þakka þér fyrir er hversu einstakur faðir þú varst. Slíkt er ekki öllum gefið. Hin síðari ár minntistu stundum á samviskubit yfir því að hafa ekki gefið okkur syst- kinunum meira af tíma þínum og þá gat verið erfitt að koma þér í skilning um að eftirsjáin var óþörf því sú tími sem við áttum var vel nýttur. í frítíma þínum höfðum við forgang og þú varst alltaf reiðubúinn að gefa J^okkur afþér. Aldursmunurinn gerði samband okkar alla tíð sérstakt. Þegar ég kom í þennan heim varst þú löngu búinn að finna sjálfan þig, skoðanir þínar, hug- sjónir og lífsviðhorf. A unglingsárun- um ætlaði ég að gera kynslóðabilið að einhverju tiltökumáli en þú varst nú alls ekki á því og varst fijótur að sýna mér að þó aðstæðumar væru ólíkar þá voru viðfangsefnin enn þau sömu. Þú varst alvörugefinn og staðfastur en samt svo umburðarlyndur og op- inn. Jafnaðargeðið var hreint ótrúlegt, alltaf var hægt að ræða hlutina. Þegar ég rifja upp þennan tíma man ég ein- ungis eftir einu tilviki þar sem okkur varð sundurorða og auðvitað hafðir þú rétt fyrir þér. Þú bjóst yfir svo mikilli mannþekkingu og lífsreynslu. Við bárum gagnkvæma virðingu hvort fyrir öðru sem hóf samband okkar langt yfir argaþras hversdags- ins. Æskuaðstæður okkar voru gjör- ólíkar, þú misstir ungur föður þinn og baráttan var erfið hjá ömmu Eyrúnu sem vann hörðum höndum til að sjá fjölskyldunni farborða. Fyrir tilstilli nafnlausrar velgjörðarkonu gat hún þó sent þig í háskóla og skapað þér betri lífsskilyrði. Þér var því umhug- að að bömin þín skyldi ekkert skorta og lagðir mesta áherslu á mikilvægi góðrar menntunar sem veganesti út í lífið. Þú varst alltaf reiðubúinn að taka þátt og setja þig inn í það sem ég hafði fyrir stafni. Þegar ég byrjaði í menntaskóla, skömmu eftir sextugsa- fmælið þitt kom að því að ég skyldi læra á tölvu. Ég er viss um að fáir feð- ur á þeim tíma hafi ákveðið að festa kaup á tölvu og tileinka sér notkun hennar, eða nennt að íylgja dætram sínum á tölvusýningar til að vera með á nótunum. Samt þóttistu ekkert skilja í því hvers vegna þú varst valinn sem þátt- takandi í skólaverkefninu mínu í haust, þegar framkvæma átti nyt- semismælingar á upplýsingavef, hvemig maður á þínum aldri gæti komið að gagni við slíkt. Það kom mér hins vegar ekki á óvart að þinn árang- ur í prófununum var með besta móti. Eftir að þú fórst á eftirlaun gafst okkur rýmri tími til samvista. Eftirminnileg er tveggja vikna sumarleyfisferð stórfjölskyldunnar til Gardavatnsins vorið 1998, þar sem þú sast í svalanum og tefldir við Magnús Inga og tengdasynina eða kvöldverð- arveislumar okkar að hætti Mið- jarðarhafsbúa þar sem voru saman komnar 3 kynslóðir auk Ástu afasyst- ur. Svo ekki sé talað um fjölskyldu- veisluna sem við héldum uppi í sum- arbústað á 75 ára afmæli þínu, og gleðin sem þai- ríkti langt inn í sumar- nóttina. Eftir að þú veiktist í október breyttist margt, en öll eram við þakk- lát fyrir að flestar helgar gastu samt sem áður komið heim og leyft mömmu að stjana við þig, og okkur öllum að njóta samverunnar við þig. Hægt og bítandi síast raunvera- leikinn inn. Við vissum hvert stefndi þó okkur óraði ekld fyrir að endalokin væra svo nærri. I hönd fara erfiðir tímar þar sem við öll og sérstaklega mamma þurfum að læra að lifa án handleiðslu þinnar. Pabbastelpan þín þakkar þér allt sem þú varst henni. Eyrún. Það er eitthvað svo óraunverulegt að hugsa til þess að þú sért farinn- ,elsku pabbi. Þú sem varst stoð og stytta allra þeirra sem tengdust þér. Undanfama mánuði var líkaminn bai-a farinn að gefa sig og það var stundum erfitt að horfa upp á það. Nú ertu búinn að fá hvíldina og það er friðþæging að vita að þú hafir ektó þurft að þjást lengi. Ég vil þakka þér fyrir að hafa alltaf verið til staðar þegar ég þurfti á þér að halda. Það var alltaf hægt að leita til þín, hversu lítilvægt sem það var. Þú varst alltaf til staðar og mín hjálp- arhella í svo mörgu gegnum árin, sér- staklega eftir að ég var orðin ein með Magga. Eg minnist sérstaklega hvemig þú ýttir undir skákáhuga hjá Magga úti á Italíu fyrir tveimur árum þegar öll fjölskyldan fór saman í frí. Þá sátuð þið strákamir í skugganum ogteflduð skák á meðan hinir sóluðu sig í hitan- um. Eins þegar þú bauðst til að keyra hann þegar hann var að fara í sveit í fyrsta stópti. Ég minnist þess líka þegar ég var á táningsaldri og fjöl- skyldan fór til Rúmeníu og þú lést Rósa hafa auga með okkur Lindu á kvöldin. Þú fylgdist alltaf grannt með þínum nánustu og það var sérstak- lega aðdáunarvert hversu sterk tengsl voru milli þín og tvíburasystr- anna Huldu og Fjólu. Svo ég vitni í orð Álfheiðar sem sagði að þú værir besti pabbi í öllu sólkerfinu. Það voru forréttindi að fá að eiga samleið með þér. Ragnheiður. Það er ektó laust við að ég hafi ver- ið feiminn og mér jafnvel staðið stuggur af tengdafóður mínum þegar ég fór að draga mig að dóttur hans fyrir túmum tuttugu og fimm áram. Manninn þekkti ég ekki nema af þeirri afspum að hann væri störfum hlaðinn lögfræðingur og sagt var að hann stýrði í raun þeim stjórnmála- floktó sem ég þá studdi. Hann hafði að vísu löngu fyrr orðið þess valdandi að ég sat í rúman sólarhring árið 1963, þá sextán ára, við útvarpið norð- ur á Siglufirði og beið eftir fréttum af því hvort hann yrði þingmaður eða ektó. Mig minni að þar hafi aðeins Vw úr atkvæði skipt sköpum og er ég raunar enn ósáttur við þennan brota- kennda kjósanda. En feimnin og þessi hálfgerði ótti var ástæðulaus. Mér var strax tekið af þeiiri Ijúfmennsku sem Ingi var þekktur fyrir og því lítillæti hans að láta viðmælanda sinn, hver sem hann var, aldrei finna annað en að jafnt væri. Viðmótið eftir fyrstu kynni breyttist ekkert, heldur styrktist samband okkar við margháttaða hljálp hans og ráðgjöf í stóra sem smáu. Ingi missti íoður sinn þegar hann var þrettán ára gamall og var Eyrún móðir hans fyrirvinna þriggja yngstu bamanna á erfiðum tímum. Þrátt fyr- ir fátækt gekk Ingi menntaveginn og þurfti á stundum útsjónarsemi til að láta enda ná saman. M.a. varð úr að vinkona móður hans tók hann í há- degismat yfir skólatímann til að létta á heimilinu. En eins og aðeins á að gerast í ævintýram eignaðist Ingi leynilegan velgjörðarmann sem studdi hann til mennta með fé og var því komið til hans með sendiboðum sem ætíð neituðu að segja til send- andans. Raunar liðu áratugir þar til Ingi vissi - og þá aðeins fyrir tilviljun - hver það var sem hafði stutt hann á þennan ævintýralega hátt en það reyndist alls óskyld kona sem af gæsku og góðsemi hafði ákveðið að styrkja efnilegan námsmann á þenn- an hátt. Uppraninn og rík réttlætiskennd gerðu Inga að sósíalista og stópaði hantj.sér ætíð í flokk þeirra sem rót- tækastir vora í stjórnmálum, fyrst í Sósíalistaflokkinn og síðar Alþýðu- bandalagið og var þar alltaf í forystu- sveit. Hann var ætíð kallaður til ef mitóð lá við og verk þóttu vandasöm og flótón. Sjálfur sagði hann mér að erfiðasta verk sem hann tók að sér fyrir floktónn hafi verið að kalla inn hlutafé sem flokksmenn, gjaman af eldri kynslóð, höfðu látið í hin ýmsu fyrirtætó sem komið hafði verið á fót, mest til styrktar Þjóðviljanum. Til áhrifa var komið fólk sem hvortó hafði reynslu af því að safna fé né leggja það fram sjálft í þágu sameiginlegs málstaðar en fékk þá hugmynd að það væri bæði ólýðræðislegt og hættulegt að einstaklingar ættu hlutabréf í hús- næði eða öðram eignum flokks og blaðs. Það var ekki auðvelt að skýra út fyrir þeim sem af litlum efnum höfðu lagt fram fé til að styrkja bar- áttuna fyrir frelsi og jafnrétti og sannarlega aldrei skipt sér af flokks- starfi með tilvísun í hlutabréf sín, sem flestir höfðu týnt eða gleymt að væru til, að nú væri svo komið að það væri lýðræðinu, frelsinu og bræðralaginu hættulegt að þeir ættu þessa hluti og að þeim yrði að stóla. Það stóð svo á endum að þegar Ingi hafði lotóð þessu erfiða vertó höfðu þeir sem þessu réðu tapað öllum eignum flokks og blaðs á lýðræðislegan hátt. Skemmtilegasta verkið að sögn Inga var hins vegar þegar hann fór fyrir ráðherra flokksins utan til að kanna hvort eigendur álversins í Straumsvík héldu samninga um skattgreiðslur til íslenska rítósins. Honum tókst með klókindum að verða sér úti um upplýsingar um það hvemig aðföng til álversins vora verðlögð frá uppranalandinu sem var Ástrah'a og bera það saman við verð- lagninguna sem sýnd vai- þegar sömu aðföngum var stópað upp í Straum- svík en álverseigendur áttu bæði báxítnámumar og framleiðsluna og höfðu því allan ferilinn í hendi sér. Til að ná þessum upplýsingum þurfti Ingi m.a. að eiga fundi á laun með sendifulltrúum ríkis sem Island hafði shtið stjómmálasambandi við, eins og raunar öll önnur sómakær rító. Þegar nægra gagna var aflað var haldið til Ástralíu og eftir að hafa í fyrstu verið neitað um upplýsingar þar var öllum brögðum beitt og líklega hefur Ingi látið sig hafa það að gerast krati um stund en einhvers konar sósíal- demókratar stjórnuðu þá í Ástrahu. Endirinn varð eins og í öðra ævintýri. Ég held að aldrei hafi ferð eins manns fært eins mitóð fé til landsins en fyrir utan bætur vegna vangreiddra skatta sem eigendur álversins þurftu að stóla, var raforkuverð til þeirra tvö- faldað og tilefni gafst til að skoða enn aðra þætti í rekstri álversins sem bet- ur máttu fara og líka skiluðu fé. Lengstan starfsaldur sinn var Ingi praktiserandi lögmaður. Ég mætti honum ektó á þeim vettvangi þó svo að ég hafi valið mér sömu starfsgrein en hann var að hætta rekstri þegar ég var að byija. Á þeim skemmtilegu ár- um þegar stúdentapólitítón vai- rekin fyrir dómstólum og Ingi var lögmað- ur vinstri stúdenta var vinnustaður minn Fógetaembættið í Reykjavík. Ég spurði einu sinni Þorstein Thorar- ensen, borgarfógeta, sem var dómari í flestum málanna, hvemig lögmaður Ingi væri en Þorsteinn, sem var dóm- harður um menn stópaði lögmönnum
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.