Morgunblaðið - 03.05.2000, Blaðsíða 56

Morgunblaðið - 03.05.2000, Blaðsíða 56
56 MIÐVIKUDAGUR 3. MAÍ 2000 MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR RAGNAR SIG URÐSSON + Ragnar Sigurðs- son fæddist á Syðra-Hóli í Ong- ulsstaðahreppi í Eyjafirði 27. júní 1916. Hann lést á Landspítalanum 29. mars sfðastliðinn og fór útför hans fram frá Akureyrarkirkju 7. aprfl. Mér tregt er um orð til að • . þakkaþér, hvað þú hefur alla tíð ver- iðmér. I munann fram myndir streyma. Hver einasta minning er björt og blíð, og bros þitt mun fylgja mér alla tíð, unz hittumstvið aftur heima Ó, elsku pabbi, ég enn þá er aðeins bam, sem vill fylgja þér. Pú heldur í höndina mína. Til starfanna gekkstu með glaðri lund, þú gleymdir ei skyldunum eina stund, að annast um ástvini þina. Þú farinn ert þangað á undan inn. Á eftir komum við, pabbi minn. Það huggar á harmastundum. Þótt hjörtun titri af trega og þrá, við trúum, að þig við hittum þá í alsælu á grónum grundum. Þú þreyttur varst orðinn og þrekið smátt, um þrautir og baráttu ræddir fátt og kveiðst ekki komandi degi. (Hugrún) Sárt er að kveðja þig, pabbi minn. Síðustu mánuðimir voru erfiðir hjá þér, og þú farinn að þrá hvíldina. Eg veit hún mamma hefur tekið vel á ísf&ti þér og þér líður vel hjá henni og öðrum ástvinum þínum. Við Ragna Stína og Gísli erum svo þakklát fyrir, að hafa náð að halda í hönd þína og vera hjá þér síðustu stundimar áður en þú kvaddir. Það er eins og þú hafir beðið eftir okkur. Það er oft erfitt að búa í fjarlægu landi þegar foreldrar og aðrir ástvinir eru veikir, eða þurfa á stuðningi og hjálp að halda. Oft leið okkur illa hér í Danmörku, að geta ekki gert meira fyrir þig, pabbi minn, þegar þú þarfnaðist hjálpar. Við erum þakklát fyrir þann stuðning sem þú hafðir í Brynju, Emil, Mikka og fjölskyldum. Þau veittu þér alla þá um- hyggju, sem við ekki gátum. Ég vona að þú hafir notið ferðarinnar, pabbi minn, þegar við Mikki, Emil, Brynja og Ragnar Mikael minn, keyrðum með þig norður eftir kveðjuathöfnina í Kópavogi. Það var mikið atriði fyrir okkur öll, að þú fengir þessa síðustu ökuferð frá Reykjavík til Akureyrar. Það era svo margar minningar, sem koma upp í huga minn nú, þegar ég sit hér aftur heima í Danmörku og skrifa kveðjuorð til þín. Þær era ljúf- ar og vel varðveittar í hjarta mínu. Þið mamma gáfuð okkur systkinun- um trygga og góða æsku, og hlýlegt og fallegt heimili á Akureyri. Þú hugsaðir svo fallega um mömmu í veikindum hennar, það var aðdáun- arvert. Sár var söknuðurinn hjá þér, þegar þú misstir hana, og vissum við börnin, að oft var tómlegt heima í Hrafnagilsstræti án hennar, en þú kvartaðir aldrei. Þú hafðir alltaf líf á neðri hæðinni, og mjög gott sam- band við unga fólkið sem leigði hjá þér, og var það þér mikils virði. Eldamennska og heimilisstörf vora ekkert vandamál fyrir þig eftir að þú varst orðinn einn. Já, pabbi minn, þú varst alveg einstakur kokk- ur, og áttir margar góðar stundir í eldhúsinu við að elda góðan mat og útbúa allskyns kræsingar handa boðnum og óboðnum gestum. Þú varst alltaf svo glaður þegar einhver leit inn til þín, og áttir alltaf eitthvað gott að bjóða upp á. Þú bjóst til heimsins besta plokkfisk, saltkjöt og baunir, að ég ekki tali um fisk í hlaupi með cocktailsósu og fl. og fl. gæti ég nefnt. Aldrei varstu hrædd- ur við að prufa eitthvað nýtt í elda- mennskunni. Alltof lítinn tíma gafstu þér til að sinna eigin áhugamálum, hagur fjölskyldunnar og velferð var þér alltaf efst í huga. Vinnudagurinn var langur hjá þér og vinnuvikan yf- irleitt sjö dagar. Við Gísli og drengirnir komum eins oft og við gátum til Islands, og alltaf nutum við þess í ríkum mæli, að dvelja hjá þér í lengri og skemmri tíma á sumrin. Mörg yndisleg jól átt- um við líka með þér og mömmu. Guð- jón Emil og Ragnar Mikael vilja þakka þér íyrir allt. Þú varst þeim góður afi. Þeir eiga svo margar góð- ar minningar um þig og ömmu sína, sem munu fylgja þeim allt lífið. Síðustu árin í Hrafnagilsstrætinu eftir að þú varst hættur að vinna, naustu þess að sitja í litla skálanum þínum í bláa herberginu, hlusta á tónlist, hlynna að blómunum þínum, hringja í okkur börnin og aðra vini og ættingja. Þú gladdist alltaf við gestakomu, en naust þess líka að vera einn. Um leið og sól sást á lofti, varstu kominn út á pallinn þinn, enda varstu oft ansi sólbrúnn, og þú hafðir líka gaman af að grípa í spil með gömlu félögunum á BSO. Sú ákvörðun, að selja Hrafnagils- stræti eftir rúmlega 40 ár, var erfið fyrir þig. Ég held að við hþfum öll kviðið því mikið að kveðja þetta kæra hús, ég sakna þess ennþá. Fyr- ir mér var þetta tryggasti og besti staður í heimi. Það geymir svo marg- ar góðar minningar og þar ríkti svo góður andi. Þú fékkst rúmlega tvö ár í Sunnu- hlíð í Kópavogi í yndislegri íbúð og innan um indælt og gott fólk. Þar leið þér líka vel, nú varstu nærri börnum þínum og afkomendum. En ég veit að þú hefur oft saknað Eyjafjarðar, æskustöðvamar vora þér mikils virði og aldrei sló á töfraljómann. Hvergi var fjörðurinn sléttari né fjöllin blárri. Guð blessi minningu þína, elsku pabbi. Þín dóttir, Gunnlaug Hanna Ragnarsddttir. + Karl Hafsteinn Hallddrsson _ ^fæddist á Amarhdli í ’ Vestur-Landeyjum 4. febrúar 1925. Hann lést 24. aprfl síðastliðinn og fdr útför hans fram frá Breiðabdlsstaðar- kirkju í Fljdtshlíð 29. aprfl. Við fráfall okkar kæra mágs og vinar, Karls Halldórssonar fyrram bónda í Ey, vakna ótal minningar. Fyrst kemur upp í hugann þegar þessi ungi og glæsilegi unnusti Guð- finnu systur okkar kom fyrst með ^enni inn á heimili okkar í Ey, fyrir 'rúmum fimm áratugum. Litlu síðar gengu þau í hjónaband og um svipað leyti réðst það, að þau settust að búi með foreldram okkar, sem þá voru orðin roskin og tekin að lýjast af löngu búskaparstriti við erfiðar að- stæður. Á þessum áram áttu sér stað mikl- ar umbyltingar í búskaparháttum og því beið unga bóndans mikið starf við ræktun lands, endumýjun húsa, ræktun og stækkun bústofnsins. •^^ndrit afmæiis- og minningargreina skulu veira vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að diskl- ingur fylgi útprentuninni. Senda má greinar til blaðsins í bréfasíma 569 1115, eða á netf- ang þess (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer höfundar/sendanda fylgi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðal- línubil og hæfilega línulengd - eða 2.200 slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar- fj^fn sín en ekki stuttnefni undir greinunum. Verklagni hans og fá- dæma dugnaður nýttist því til fulls við þetta mikla uppbyggingar- starf. Við minnumst með þakklæti þess skjóls og umhyggju sem foreldr- ar okkar nutu í sambýl- inu með þeim Finnu og Kalla, ekki síst pabbi sem bjó í skjóli þeirra þau 20 árin sem hann lifði eftir fráfall mömmu og fékk að njóta þess yndis að fylgjast með börnunum fimm vaxa úr grasi. Við minnumst margra ánægju- stunda sem við áttum með Kalla bæði á heimili þeirra Finnu og annars staðar, svo sem á fjölskyldu- og ætt- armótum okkar sem og í félagsstarfi og ferðalögum með eldri borguram hin síðari ár. Á slíkum stundum var Kalli hrókur alls fagnaðar og gjarnan var tekið lagið því söngur var honum mikið yndi enda gæddur mikilli og bjartri söngrödd. Kalli bar af öðram mönnum hvað glæsileik og alla fram- göngu snerti. Hélt hann þeirri reisn allt til hins síðasta þrátt íyrir erfiðan sjúkleika síðustu misserin. Hestamennskan var ríkur þáttur í lífi Kalla og eitt hans mesta yndi og tóstundagaman alla tíð. Eignaðist hann marga vini og kunningja á þeim vettvangi, sem eflaust munu gera þeim þætti skil og því skal ekki fjöl- yrt frekar um hann hér. Það er bjart yfir minningunni um Kalla í Ey, eins og á þeim fagra vor- degi þegar hann er lagður til hvfldar í kirkjugarðinum á Breiðabólsstað, þaðan sem við blasir víðemi sveitar- innai- sem hann helgaði krafta sína og þar sem hann átti sínar sælustundir í faðmi fjölskyldunnar eða líðandi fram um veg á léttfættum gæðingi. Sem lognslétt haf hvíla Landeyjaþing og leggjast að Fjallanna ströndum. Sem safírar greyptir í silfurhrmg um suðurátt hálfa ná Eyjamar kring. En Þverá að vestan sér byltir í böndum að brotnum og sandorpnum löndum. (Einar Ben.) Við viljum þakka Kalla allar þær samverastundir sem við áttum með honum og biðja þann sem öllu stýrir að styrkja Finnu og börnin á þessum erfiðu tímamótum og blessa þeim minninguna um ljúfan dreng og heimilisföður. En handan við fljótið um sólbjart svið til sjóndeildar tíbráin kvikar. Svo hefst, eins og landsýn, hafið við hillingabygging með múra og hlið. Loftblærinn streymir, stöðvast og hikar, þar strandlendi himinsins blikar. (Einar Ben.) Systkinin frá Ey og fjölskyldur. Ég heyri í fjarska villtan vængjaþyt um varpann leikur draumsins perluglit. Snert hörpu mína, himinborna dís og hlustið, englar Guðs í Paradís. (DavíðStef.) Einn besti vinur okkar í Félagi eldri borgara í Rangárvallasýslu, Karl Halldórsson frá Ey, er látinn. Við kveðjum hann með virðingu og þökk fyrir allt sem hann gaf okkur með nærveru sinni, alla gleðina og góðvildina. En nú er skarð fyrir skildi, mál- tækið segir að maður komi manns í stað, en skarðið hans Kalla verður vandfyllt. Innileg samúð til allra aðstan- denda. Guð blessi ykkur öll. Jakobina Erlendsdóttir. KARL HAFSTEINN HALLDÓRSSON GRETTIR JÓHANNESSON + Grettir Jóhann- esson fæddist í Vest.mannaeyjum 11. febrúar 1927. Hann lést á Vífilsstaðaspít- ala 12. aprfl síðastlið- inn og fór útför hans fram frá Digranes- kirkju 19. apríl. Af ófyrirséðum ástæðum gátum við hjónin ekki verið við- stödd útför kærs bróð- ur, mágs og vinar, Grettis Jóhannessonar er lést miðvikudaginn 12. apríl sl. og var jarðsettur mið- vikudaginn 19. aprfl. Með örfáum orðum viljum við minnast hans með þakklæti fyrir allt sem hann var okkur og fjölskyldu okkar, svo og okkur tveimur hálf- systkinum hans. Fyrir okkur hálf- systkinin, þ.e. Soffíu Liltý og þann sem þetta ritar, var hann ávallt áreiðanlegur, traustur og sterkur maður, sem gott var að leita til. Hann brást okkur aldrei. Grettir var ungur þegar hann varð fyrir því áfalli að missa móður sína en hún lést frá eiginmanni og sex ungum börnum. Við lát móður hans var nokkram barnanna komið fyrir í fóstur ýmist hjá vandamönnum eða vandalausum. Gretti var komið fyrir á bænum Reykjum í Miðfirði og var hann þar frá níu ára aldri fram undir fermingu er hann sneri aftur heim til Eyja. Hann var kominn heim í sitt umhverfí eftir langa fjarvist. Nú tók við hefðbundið líf Eyjapeyjans við leik og störf, sem var fjöragt og fjöl- breytt á þessum áram. Meðal annars gekk hann í knattspyrnufélagið Þór og keppti fyrir það á unglingsáram sínum. Árið 1945, þá 17 ára, hóf hann störf hjá Landssímanum og starfaði þar á annan áratug, lengst af sem bflstjóri og verkstjóri. Mörgum svaðilforam sagði hann frá sem þeir símamenn lentu í við lagnir víðsveg- ar um landið og er það víst að þar störfuðu engir aukvisar. Eftir að Grettir lét af störfum hjá Landssímanum starfaði hann um tíma sem lögreglumaður í Vest- mannaeyjum, þar sem hann ávann sér traust og virðingu jafnt sam- starfsmanna sem samborgara sinna. Hann var rólegur og yfirvegaður, en það var kostur, sem hann erfði frá föður sínum, og kom sér vel í þessu krefjandi starfi. Áður en Grettir gekk til liðs við lögregluna í Eyjum hafði hann kynnst verðandi eiginkonu sinni, Fanneyju Egilsdóttur úr Þykkvabæ og gengu þau í hjónaband í nóvem- ber 1955. Það átti ekki fyrir Gretti að liggja að gera lögreglumannsstarfið að ævistarfi. Árið 1956 fluttust þau Fanney í Þykkvabæinn og hófu þar búskap í Skarði, í félagi við tengda- foreldra Grettis, þau Egil Friðriks- son og Friðbjörgu Helgadóttur. Oft var mjög gestkvæmt í Skarði, enda gestrisni heimilisfólks við bragðið. Minnumst við þess að um verslunarmannahelgina 1966 voru tuttugu gestir, bæði börn og full- orðnir, í Skarði og þáðu veitingar, sem vora fullsæmandi fínustu veit- ingahúsum. Þetta tilfelli var ekkert einsdæmi. Grettir vann við vöraflutninga fyr- ir verslun Friðriks Friðrikssonar þannig að úr Þykkvabæ flutti hann kartöflur og aðrar afurðir á markað í Reykjavík og svo áburð og aðrar vör- ur austur. Hann fermdi bæði og af- fermdi, en á þeim tíma tíðkuðust ekki lyftarar. Er því ekki að undra þó að þeir menn sem þessa vinnu stunduðu yrðu þreyttir að kvöldi þegar heim var komið og þá var kannski eftir að taka til hendi þar. Það var um haustið 1968, slætti og hirðingu var lokið, hlöður bænda fullar og menn gátu farið að slaka að- eins á. Það var helgi og við hjónin og börnin okkar voram í heimsókn í Skarði. Heimilisfólkið var prúðbúið að horfa á fréttatíma sjónvarpsins þegar nágrannabóndinn í Borgar- túni hringdi og sagði loga upp úr þaki hlöð- unnar í Skarði. Það skipti engum togum, Grettir vai- þotinn út. Fyrsta hugsun hans var að bjarga kúnum úr fjósinu spm var við hlöðuna. Ég fylgdi hon- um eftir og sá á eftir honum inn myrkt fjósið fullt af reyk. Mér fannst langur tími líða þar til hann kom út aft- ur með fyrstu kúna af átta sem voru þar inni. Ég reyndi af veikum mætti að aðstoða hann við að losa kýi-nar og tókst með harmkvælum að losa eina þeirra sem var næst dyr- unum, en þá þoldi ég ekki lengur við sökum reyks. Grettir sótti aftur á móti allar hinar inn í reykjarkófið og bjargaði þeim. Að því loknu vann hann ásamt röskum Þykkvbæingum við að slökkva eldinn í hlöðunni og stóð það verk fram undir morgun. Allan þennan tíma var Grettir meira og minna að störfum. Þessi atburður markaði endalok kúahalds samyrkjubúsins í Skarði. En oft hefur það hvai'flað að mér að hann hafi einnig orðið upphaf þeirra veikinda sem áttu eftir að hrjá Gretti á seinni áram. í dag þarf ekki mikið til að menn sem anda að sér reyk í brana séu fluttir á sjúkrahús til að- hlynningar vegna reykeitranar. Það var ekki um það að ræða í þessu til- felli. Þarna sá ég best hve sterkur og ósérhlífinn Grettir var og hafði mað- ur þó séð ótalmörg dæmi þess áður. Við bræður höfðum stundað það nú á seinni áram að sækja Kolaport- ið og heilsa upp á gamla Eyjamenn, sem hafa vanið komur sínar þangað á laugardagsmorgnum, til að rifja upp minningar úr heimahögunum. Gretti þótti vænt um að hitta þar gamla kunningja og fann sárlega til þess þegar kraftarnir fóra að gefa sig að geta ekki lengur hitt þá. Það var viðkvæðið þegar ég hafði verið í heimsókn hjá honum að hann bað fyrir kveðjur til „karlanna í Kola- portinu" og bætti síðan við: „Ég fer nú að komast til þefrra sjálfur." Grettir eignaðist marga vini víðs- vegar um land. Það verður á engan hallað þó að hér verði aðeins getið þess manns er reyndist honum hans besti vinur og æskufélagi, Olafs Pálssonar frá Héðinshöfða í Eyjum. Vinskapur þeirra Grettis og Ólafs hófst á æskuáranum í Eyjum og varði á meðan báðir lifðu. Ólafur var við dánarbeð Grettis er hann kvaddi þessa jarðvist. Vinskapur verður aldrei mældur í orðum heldur at- höfnum. Elsku Fanney, börn, tengdabörn, barnabörn og aðrir afkomendur, hugur okkar var með ykkur á erfiðri stundu og er enn. Guð varðveiti minninguna um góðan dreng. Sævar Þorbjörn og Emma. Skilafrest- ur minn- ingar- greina EIGI minningargrein að birt- ast á útfarardegi (eða í sunnu- dagsblaði ef útför er á mánu- degi), er skilafrestur sem hér segir: í sunnudags- og þriðju- dagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á föstudag. I mið- vikudags-, fímmtudags-, föstu- dags- og laugardagsblað þarf greinin að berast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag. Berist grein eftir að skilafrestur er útranninn eða eftir að útfór hefur farið fram, er ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.