Morgunblaðið - 03.05.2000, Blaðsíða 78

78 MIÐVIKUDAGUR 3. MAÍ 2000
MORGUNBLAÐIÐ

Ö0)j ÞJÓÐLEIKHÚSIÐ simi 551 1200
Stóra sóiSiS kl. 20.00
DRAUMUR Á JÓNSMESSUNÓTT eftir William Shakespeare
4. sýn. mið. 3/5 örfá sæti laus, fim. 4/5 örfá sæti laus, mið. 10/5 nokkur sæti laus,
fim. 11/5 nokkur sæti laus.
NDKRABBINN — RagnarAmalds
10. sýn. fös. 5/5 uppseit, 11. sýn. lau. 6/5 örfá sæti laus, 12. sýn. fös. 12/5 örfá
sæti laus, fim. 18/5 nokkur sæti laus, fös. 19/5 nokkur sæti laus, lau. 20/5.
GLANNI GLÆPUR í LATABÆ
Magnús Scheving og Sigurður Sigurjónsson.
Sun. 7/5 kl. 14 uppselt, sun. 14/5 kl. 14 uppselt, sun. 21/5 kl. 14 uppselt.
ABEL SNORKO BÝR EINN - Eric-Emmanuel Schmitt
Sun. 7/5 nokkur sæti laus. Takmarkaður sýningafjöldi.
KOMDU NÆR — Patrick Marber
Mið. 31/5. Sýningin er hvorki við hæfi barna né viðkvæmra.
SmiSamkstœM kt. 20.00:
VÉR MORÐINGJAR — Guðmundur Kamban
Fös. 5/5, sun. 7/5. Sýningum fer fækkandi.
Litla sóiSiS kt. 20.30:
HÆGAN, ELEKTRA — Hrafnhildur Hagalín Guðmundsdóttir
Fös. 5/5 nokkur sæti laus, lau. 6/5.
Miðasalan er opin mánud.—þriðjud. kl. 15—18,
miðvikud.—sunnud. kl. 13—20.
Símapantanir frá kl. 10 virka daga. Sími 551 1200. thorev@theatre.is.
GAMANLEIKRITIÐ
tastflÍNw
JÓN GNARR
ÉG VAR EINU
SINNI NÖRD
p ílau. 6/5 kl. 21.00 úi
U ' tös. 12.5 kl. 21.00 ' J :
Jtös. 19.5 miðnætursýning
L. á kl. 23.30
A, ,4au. 27.5 kl. 21.00
p-Síðustu sýningar fyrir sumarfri
| MIÐASALA I S. 552 3000
og á loftkastali@islandia.is
Miðasala eropin virka daga frá kl. 12-18,
frá kl. 14 laugardaga og fram að sýningu
sýningardaga.
Athugið — ósóttar pantanir seldar
þremur dögum fyrir sýningu.
fös. 5/5 kl. 20.30 uppselt
lau. 20/5 kl. 20.30 laus sæti
30 30 30
SJEIK.SPIR
EINS OG HANN
LEGGUR SIG
fös 5/5 kl. 20 UPPSELT
iau 6/5 kl. 20 UPPSELT
sun 7/5 kl. 20 örfá sæti laus
fim 11/5 kl. 20 nokkur sæti laus
fös 12/5 kl. 20 örfá sæti laus
lau 13/5 kl. 20 örfá sæti laus
STJÖRNUR Á
MORGUNHIMNI
fim 4/5 kl. 20 örfá sæti laus
sun 14/5 kl. 20 nokkur sæti laus
sun 21/5 kl. 20
LEIKIR: HÁDEGISLEIKHÚS
Kl. 12. fös 5/5, fim 11/5
Leikhópurinn Perian sýnir:
PERLUR OG SKÍNANDI GULL
sun 7/5 kl. 15
www.idno.is
BORGARLEIKHÚSIÐ
Stóra svið:
Kysstu mig Kata
Söngleikur eftir Cole Porter
Sam og Bellu Spewack
fim. 4/5 kl. 20.00 uppselt
fös. 5/5 kl. 19.00 uppselt
lau. 6/5 kl. 19.00 uppselt
sun. 7/5 kl. 19.00 örfa sæti laus
fim. 11/5 kl. 20.00 örfá sæti laus
fös. 12/5 kl. 19.00 uppselt
lau. 13/5 kl. 19.00 uppselt
sun. 14/5 kl. 19.00 örfá laus sæti
fim. 18/5 kl. 20.00 laus sæti
fös. 19/5 kl. 19.00 nokkur sæti laus
lau. 20/5 kl. 19.00 örfá laus sæti
Sýningum lýkur í vor
Ósóttar miðapantanir seldar dag-
lega______________________
Leitin að vísbendingu
um vitsmunalíf
í alheiminum
eftir Jane Wagner
fös. 5/5 kl. 19.00
lau. 6/5 kl. 19.00
Síðustu sýningar í Reykjavík
Miðasalan er opin virka daga frá
kl. 12—18, frá kl. 13 laugardaga
og sunnudaga og fram að sýningu
sýningardaga.
Símapantanir virka daga frá kl. 10.
Greiðslukortaþjónusta.
Sími 568 8000, fax 568 0383.
íffPítmtmr
í flutningl Bjarna Hauks
(leikstjórn Sigurðar Sigurjónssonar
Sýningar hefjast kl. 20
lau 6/5 örfá sæti laus
ATH!
Sýningin er ekki
fyrir viðkvæma
Miðasala: sími 551 1475
Miðasala opin frá kl. 13-19, mán.—lau.
og alla sýningardaga frá kl. 13 og fram
að sýningu. Símapantanir frá kl. 10.
f Háskólabíói
Föstudaginn
5. maí kl. 20 örfá sæti laus
Hljómsveitarstjóri: Rico Saccani
Einleikari: Erling Blöndal Bengtsson
Piotr Tchaikovsky: Rokokótilbrigöi
Camille Saint-Saéns: Sellókonsert
Camille Saint-Saéns: Orgelsinfónía
Orgelleikari: Hörður Áskelsson
Rauð tónleikaröð
18. maí
Andrzej Panufnlk: Sinfonta Sacra
borkell Slgurbjörnsson: Immanuel. óratórla
Hljómsveitarstjórí: Bernharður Wilkinson
IMiðasala kl. 9-17 virka daga
Háskólabíó v/Hagatorg
Slml 562 2255
www.sinfonia.is
SINFÓNÍAN
SKIPAPLOTUR - INNRETTINGAR
PLÖTUR í LESTAR
J| , | SERVANT PLÖTUR
ELD
PP
&co
SALERNISHOLF
BAÐÞILJUR
ELDSHÚSBORÐPLÖTUR
Á LAGER-NORSK
HÁGÆÐAVARA
Þ.hORGRÍMSSON & CO
ÁRMÚIA 29 S: 553 8640 t 568 6100
Tilþoðsverð
Fallegir borðdúkar
og servíettur
í gjafakössum
UppsotninfjuhúAin
FÓLK í FRÉTTUM
ERLENDAH
Hilmar Jensson
gítarleikari fjallar
um nýjustu plötu gítar-
leikarans Ronny Jord-
ans, BrighterDay.
Síðasti neysludag-
ur 1. janúar 1980
BRESKI gítarleikarinn Ronny
Jordan er mörgum kunnur sem
einn af frumkvöðlum acid-djass-
hreyfingarinnar sem naut tals-
verðra vinsælda í Evrópu undir lok
níunda áratugarins og í byrjun
þess tíunda.
Þar fór hann í broddi íylkingar
og vakti athygli með leik sínum t.d.
á Jazzmatazz-diskum Gurus.
Jordan er þó líklega þekktastur
fyrir útgáfu sfna af „So What“, sí-
gildu lagi Miles Davis, en það er að
finna á fyrsta diski gítarleikarans,
The Antidote. Lagið naut mikilla
vinsælda og diskurinn skaust upp _
vinsældalista víðsvegar í Evrópu. I
kjölfarið fylgdu svo diskarnir
Quiet Revolution og Light to Dark.
Á þessum fyrstu diskum sfnum
blandaði Jordan kokkteil úr djassi,
fönki og hip-hop-rytmum ásamt
hressilegum skammti af dísætum
fusion-laglínum í anda George
Bensons. Kokkteilinn skreytti
hann sfðan með stöku „plötu-
skratsi" og ljósbleikum hljóð-
gerfla- mottum.
Djassgítarinn hefur alltaf átt í
vök að veijast í fónk- og fusion-
djassstílnum, ýmist of veiklulegur
og bitlftill til þess að skapa eðlilegt
mótvægi við rokk- og fönkrytmana
eða þá að rokkbjögunin hefur
hreinlega gert djasslínurnar hjá-
kátlegar. Trompet- og saxófónleik-
urum hefur einhvern veginn geng-
ið betur að vera í forgrunni í
þessum tónlistargeira enda voru
flestar hetjur fusion-hreyfingar
áttunda áratugarins blásarar. Með
fyrstu plötum sfnum tókst Jordan
ekki að bæta stöðu hljóðfæris sfns í
þessum geira. Áhrifin sótti hann
helst til djassgítarista svo sem Wes
Montgomery, Grant Greens en að-
allega þó George Bensons eins og
fyrr segir. Tónn hans er þar af
leiðandi mjúkur og bitlftill sem
hentar í sjálfu sér ágætlega í hefð-
bundnum djassi en í bræðingstón-
list veldur hann því að tónlistin
verður skelfilega sæt og veikluleg.
Með öðrum orðum er tónlistin á
fyrstu diskum Jordans hvergi boð-
leg nema í mesta lagi sem undir-
leikur við skjáauglýsingar.
Ronny Jordan sendi nýverið frá
sér nýjan disk sem nefnist A
Brighter Day og markar nokkur
tímamót í útgáfu þessa vinsæla
gítarista. Hann hefur sagt skilið
við fyrra útgáfufyrirtæki sitt, Is-
land Records, og flutt sig yfir til
hinnar rótgrónu djassútgáfu Blue
Note. Þar segist hann loksins vera
kominn þangað sem hann á heima.
Hann segist leika „urban jazz“ og
vill ekki sjá að vera lengur bendl-
aður við acid-djassstílinn sem
gerði hann frægan Hann bendir
einnig réttilega á að acid-djass hafi
verið lítið annað en afturhvarfs-
tískusveifla sem endurvann fusion
frá áttunda áratugnum án þess að
leggja neitt nýtt til málanna.
A nýja disknum gætir aukinna
R&B-áhrifa á kostnað hip-hop-
rytmanna. Ennfremur er diskurinn
að mestu unninn í New York og
bandarískir tónlistarmenn áber-
andi. Hann fær ýmsa gesti til leiks
með sér og nægir þar að nefna
víbrafónleikarann Roy Ayers,
söngkonurnar Stephanie McKay
og Jill Jones, djasstrymbilinn Jeff
„Tain“ Watts og Mos Def sem end-
urhljóðblandar titillag disksins.
Það hvarflaði þess vegna að mér
er ég fékk diskinn í hendurnar að
búast mætti við breytingu til batn-
aðar og jafnvel að hlýða mætti á
plokkarann frá London sársauka-
lítið. Þar skjátlaðist mér herfilega.
Diskurinn reyndist mér þungbær
hlustun og raunar gat ég dmögu-
lega komist í gegnum hann allan
fyrr en í fjórðu tilraun. Hreinskiln-
islega þá man ég varla eftir að
hafa hlustað á annað eins rusl.
Öll áferð er þó slétt og felld og
vel sykruð. Það er ekki beinlínis
hægj: að finna að hljómgæðum eða
hljóðfæraleik. Lundúnabúinn get-
ur svo sem hreyft á sér puttana
þótt þeir hafi sterka tilhneigingu
til að fara ítrekað á sömu slóðir.
Meðleikarar hans kunna líka að
hreyfa fingurna en hjá þeim er þó
ekki að finna snefil af spilagleði,
frumleika eða áhættu frekar en
hjá forsprakkanum.
Til að kóróna allt eru svo laga-
smíðamar hver annarri hug-
myndasnauðari og ómerkilegri og
raunverulega með ólíkindum að
hinir aðkeyptu hljóðfæraleikarar
skuli hafa haldið sér vakandi í
gegnum þessa neyðarlegu enda-
leysu af George Benson-stæling-
um.
Sjö laganna eru eftir Jordan
sjálfan með laglínum sem allar
hljóma eins. Af þeim bera „Mack-
in’“ og „London Lowdown" sterk-
ari keim af acid-djassfortíð hans
en hin fimm. „Aftermath" er
skammarleg stæling á síðari tíma
Miles Davis með dempaðan tromp-
et í forgrunni. Jordan fylgir einnig
þeirri hvimleiðu stefnu, sem ein-
kennir margar djassplötur, að hafa
lög í sem flestum stflbrigðum og
rytmategundum í þeirri veiku von
að hlustandanum leiðist minna.
„Two Worlds" og „Rio“ fylla þann-
ig upp í Suður-Ameríkukvótann og
„New Delhi“ notast að nokkru
leyti við indversk hljóðfæri og
söng. „% in Flow“ er svo „skyldu-
svingarinn“. Ómögulegt er að
skilja hvaða hvatir liggja að baki
þessum tónsmiðum, nema þá að
reyna að hafa sem flest stflbrigði á
disknum eins og ég nefndi hér áð-
ur.
Gömlu kempurnar Roy Ayers og
Victor Feldman eiga sitt leiðinda-
lagið hvor en allra verst er þó
gamall smellur eftir Nile Rogers
og Bernard Edwards, „Why“, sem
naut eitt sinn vinsælda í fiutningi
Carly Simon.
Illskást þykir mér titillag disks-
ins sem er R&B-smitað, með gríp-
andi gítar-riffum en kannski er
ástæðan bara sú að þetta er fyrsta
lag disksins og í því kemur allt
fram sem Jordan hefur fram að
færa sem gítaristi. Afgangur
disksins verður því eingöngu end-
urtekning á einhverju sem var svo
auðskilið að það er bara pirrandi
að láta tyggja það ofan í sig.
Því fer fjarri að þetta sé fyrsti
neikvæði dómurinn sem diskar
Ronny Jordans hafa fengið. Gagn-
rýnendur hafa keppst hver um
annan þveran við að rakka karl-
greyið niður. Jordan hefur þó
haldið því fram að þar hafi verið á
ferðinni forpokaðir djass-hrein-
stefnumenn sem þoli ekki tilraunir
hans til þess að gera eitthvað nýtt.
Ég get nú varla talist til þess
hóps og eftir stendur hin sorglega
staðreynd að Ronny Jordan er víðs
fjarri nýjum miðum. Þarna er ein-
göngu um gamlar fusion-lummur
að ræða. Réttast hefði verið að
merkja diskinn „Síðasti neysludag-
ur 1. janúar 1980“.