Skírnir - 01.12.1905, Page 4

292
Kvöld i Róiu.
Eilífð, eilifð, orð á mannsins tungu,
andans bæn við dauðasporin þungu,
þrá til lífs, til lífs í lægsta ormi,
ljósblik himnadags á kvöldsins hvarmi!
Rís þú friðland, stjörnudjúps af stonni,
ströndin þar sem sál vor allra bíður,
timi er svipstund ein sem aldrei líður,
algeims rúm, ein sjón, einn dýrðarbjarmi. —
Einak Bbnediktsson.