Skírnir - 01.12.1905, Blaðsíða 77

Er Snorri Sturluson höfundur Egils sögu?
365
Enn af þeim Míramönnum, sem uppi vóru, þegar sagan var samin,
er Snorri langlíklegastur firir allra hluta sakir. Hann bjó þá á
höfuðbóli ættarinnar. Hann sótti til ríkis í því hjeraði, sem sag-
an segir að Skalla-Grímur hafi numið, forfaðir ættarinnar, sá er
firstur nam land hjer þeirra langfeðga, og hann eignaðist þetta
hjerað að lokum með svo að segja sömu takmörkum og Skalla-
Grímur. Og athugavert er, að sagan eignar SkalIaGrími þetta
stóra landnám þvert ofan í eldri texta Landnámu, sem söguhöfund-
urinn hlítur að hafa þekt, þar sem Skalla Grími var eignað miklu
minna landnám. Þetta hef jeg fært ljósar sönnur á í ritgjörð
minni, og er það viðurkent af próf. F. J. Eftir gömlu reglunni
»cui bono?« berast hjer böndin að Snorra. Þessi gífurlega aukning
landnáms Skalla-Gríms var honum í hag fremur enn nokkrum öðr-
um um þær mundir, sem sagan var rituð. Sömuleiðis hefur sagan
gert of mikið úr þingmannasveit Tungu-Odds, enu því gamla goð-
orði náði Snorri um 1207. Þetta bendir ómótmælanlega í sömu
átt. Jeg hef sínt, að grein sú, er hjer að lítur, um ríki Tungu-
Odds, stendur ekki á rjettum stað í sögunni, og er auðsjáanlega
síðar í aukið. Próf. F. J. ber ekki á móti þessu, enda liggur það
í augum uppi. Þetta kemur vel heim við þá skoðun mína, að
sagan sé samin, meðan Snorri bjó á Bt rg, enn að Snorri hafi síðan
aukið eða látið auka í greininni um Tungu-Odd, þegar hann hafði
náð hinu gamla goðorði Tungu-Odds og var fluttur að Reikholti,
sem er sami bærinn og Breiðabólstaður, þar sem Oddur bjó. Jeg
sje ekki, að jeg hafi hjer farið með neina fjarstæðu. Eða hvernig
vill próf. F. J. skíra það, að greinin um ríki Tungu-Odds stendur
á þvöröfugum stað, löngu eftir að Tungu-Oddur er úr sögunni?
Enn fremur þekkjum vjer ekki um það leiti, sem sagan er samin,
neinn annan mann enn Snorra af ætt Míramanna, sem hafi verið
þeim hæfilegleikum búinn, að honum sje trúandi til að hafa skrifað
söguna. Hún ber vott um sömu ritsnildina og lísir sjer í Heims-
kringlu Snorra. Bæði Guðbr. Vigfússon og próf. F. J. hafa tekið
eftir því, hve orðfærið á Egils sögu og Hkr. er líkt, og eins er niður-
skipun efnisins jafnsnildarleg í báðum þessum ritum. Hjer við
bætist, að ímsir kaflar eru svo að segja orðrjett eins í þeim báð-
um, og er það ekki tiltökumál, þegar þau segja frá sömu viðburð-
um, því að þá má ætla, að um tvo höfunda sje að ræða, sem hafi
skrifað annarhvor eftir hinum eða báðir notað sömu heimild. Enn
þegar ritin lísa mismunandi viðburðum eða persónum svo að
segja með sömu orðum, þá liggur næst að skíra það á þann hátt,