Skírnir - 01.12.1905, Blaðsíða 15

30»
Trú og sannanir.
getið og nota þau á engan hátt til stuðnings lífsskoðun
sinni. Nú er sannleikurinn sá, að fyrir mörgum »krafta-
verkum« í kaþólskri kirkju eru svo rikar sannanir, að
þeim verður alls ekki jafnað saman við sannanirnar fyrir
upprisu Krists. Mörgum íslendingum þykir þetta að lík-
indum furðulegt, og ef til vill ótrúlegt. Hér á landi eru
menn alment gersamlega ófróðir um það, sem gerst hefir
í kaþólskri kirkju, og gera sér í hugarlund, að það, sem
hún hefir að bjóða umfram prótestantiskan rétttrúnað, sé
ekki annað en hégiljur og hindurvitni. En því fer sva
fjarri, að fyrir mörgum »kraftaverkum« hennar eru svo-
ramefldar sannanir, sem framast verður á kosið.
Rétt til dæmis ætla eg að benda á »kraftaverk« þau,
er sagt er að hafi gerst í Frakklandi á gröf Paris ábóta,
Jansenistans nafnfræga. Eg fer eftir frásögn skozka heim-
spekingsins Davíðs Hume í ritgjörð hans um kraftaverk
(»Of Miracles«). Ekki er hætt við, að sá rithöfundur geri of
mikið úr sönnunum fyrir kraftaverkum, því að í þess-
um kapítula bókar sinnar er hann einmitt að leita við
að sanna það, að engin kraftaverk hafi nokkuru sinni
komið fyrir í heiminum.
Alment var fullyrt að sjúkir fengju lækning, heyrn-
arlausir heyrn og blindir sýn á þessari helgu gröf. Mörg
af þessum kraftaverkum segir Hume, að viðstöðulaust hafi
verið sönnuð frammi fyrir dómurum, sem enginn hafl grun-
að um hlutdrægni, og að áreiðanlegir og nafnkendir vott-
ar hafi borið þeim vitni; og þetta hafl gerst á þeim tím-
um, er mentun var mikil, og á ágætasta sjónarsviði, sem
þá hafi verið til í veröldinni. Frá kraftaverkunum var
skýrt á prenti. Jesúítar, sem voru hálærðir menn, gerðu
sér alt far um að hnekkja vitnisburðunum, því að þeir
áttu mjög í höggi við Jansenista; og þeir höfðu valdstjórn-
ina á sínu bandi. Samt tókst þeim aldrei að hnekkja
kraftaverka-vitnisburðunum, né gera grein fyrir, í hverju
veilan væri fólgin. »Hvar finnum vér annan eins atvika-
fjölda, er allur stefnir að því að staðfesta einn viðburð?«