Skírnir - 01.12.1905, Síða 45

Friedrich de la Motte Fouqué og ísland.
333
kvæðið í eiginhandarriti höfundarins og svo látið sérprenta
það. Stendur undir kvæðinu: Im Jahr 1820, og nafn
höf. Friedrich Baron de la Motte Fouqué, og þar fyrir
neðan svo hljóðandi athugasemd:
Den berömte Forfatter af ovenstaaende Digt er i
Aaret 1820*) bleven optaget til Æresmedlem af det
islandske literære Selskab. Hans hjærtelige Svar paa Til-
meldelsen derom indeholdes i Digtets Slutning.
Á dönsku er athugasemdin, og er það eftir þeirra
tíma hætti, að danskan var ósjaldan viðhöfð þar sem
miður átti við.
Þakkarljóði M. Fouqués" svaraði Bjarni Thorarensen
með hinu fagra kvæði: »Bragningur í brynju« sem prentað
■er í ísl. sagnablöðum 6. deild 1821—1822, 75. bls., með þess-
um inngangsorðum: »Fríherra Majór og riddari de la
Motte Fouqué eitt hið frægasta skáld og mannvitringur í
Þýzkalandi sendi í fyrra félagi voru drápuljóð á Þýðsku,
kölluð: ísland, er miða því til mikils sóma og virðaz
hardla snoturlega kveðin. Landsyflrréttarassessor Bjarni
Thorarensen hefir nú svarað þeim lands vors og félags
vegna með eftirfylgjandi kvæði«.
Það er auðséð á öllu, að Islendingum hefir þótt mikils
vert um sóma þann, er hið fræga þýzka skáld gerði landi
eg þjóð með ávarpi sínu, en sannarlega er það ekki of
djúpt tekið í árinni að segja að »það virðist hardla snot-
urlega kveðið«. Kvæðið er ágæta fagurt og ekkert útlent
skáld, nema ef vera skyldi Oehlenschlager (í kvæðinu:
»Island, herlige 0«) hefir ávarpað Island jafnfagurt og
skörulega. Og það er oss dýrmætt enn í dag svo sem
fyrsta kveðja frá Þýzkalandi, þaðan sem svo margt heil-
hugað góðvildarorð í vorn garð hefir komið síðan og borið
þess ljósan vott, að Þjóðverjar skilja þjóðerni vort að fornu
og nýju flestum þjóðum betur og unna oss við hvert eitt
tækifæri sannmælis. Þeir hafa verið og eru of prúðlyndir
*) Sbr. ísl. sagnablöð 5. deild, 42. bls.