Skírnir - 01.12.1905, Side 49

Friedrich de la Motte Fouqué og íslaud.
337
Sined*) þau Jcveðið oss þýðverskri þjóð,
Þýzkum svo hljómi
I þýzkra eyrum
Heyrðust, en urðu þó útlend og gleymd.
Omuðu ljóð þau
Mér ungum sveini,
Mér nam eg sökkva í mærðardjúp það;
Skáld-andar ráðsettir
Mór skunduðu fram hjá
Háðskir — og munuur minn hljóður var sem fyr;
Þögull með innsigli
Þagnar læstur,
Töfraður fjörug um æskuár,
Og loksius til ljóða
Leystur kvað hann
Muntöfrum seiddur um suðræna dyrð.
En árborinn ástblæ
Aldinna söugva
Fann eg samt vakandi fjörgan mér í sál;
Fús í fj arlægðir
Fjötrast ei straumur
Þó stöðuvatn indælt um stund sig láti faðma.
Fornsaga konungs,
Frækinna kappa,
Sigurðar saga**) mér brauzt frá hrifnu brjósti,
Út streymdi máttug
Og til unaðs sama
Næm vakti hjörtu, þá um veröld barst.
Varpað var að bragði
Verplum lífs míns,
*) D e n i s (Michael) skáld og bókmentafræðingur í Austurríki
(Dyná = Dóná) 1729—1800 tók sér sem höfundar-nafn Sined („der Barde
Sined“) með stafavixlun á nafni sinu. Hann þýddi meðal annars kvæði
Ossians og eitthvað af fornnorrænum ljóðum eins og hér segir.
**) Sigurðar Fáfnishana („Sigurd der Schlangentöter11).
22