Skírnir - 01.12.1905, Side 51

Friedrich de la Motte Fouqué og ísland.
33»
Hún barst þér — þvi bylgjur
Hms beljandi marar
Þér úinuon í brimkviðum eim af mínum söng, |
Þér — þar sem rýneudur
Ramfomia Ijóða
Safna tneð djúphyggjn þreyjanda þols.
Þreyjandi fornsagnir
Feðra signrbvatra,
Ooðtíðar voldugrar aldin Edduljóð;
Gröfu göng námsins
Garpar djúpt og trútt
Og leiddist í ljós þá. margt hetjnljóð úr húmi.
Er grófnð þér og reistuð
Ur rústnm npp um leið,
Þór fræðimenn Islands, þá mintust þér og mín,
Fl.nghröðum vinmælum
Or fjarlægð til mín beinduð,
Dáðsnjallir senduð mór drengilega kveðju,
Með þökk býð og yður
Hina ímunreyndu
Strengfimu hönd til staðgóðs vinakynnis;
Kveðandi að fornaldar
Kvæðaháttum*)
Með fegins-óð þessum færi’ eg yður þakkir.
Island, eyjarmey
Hin dstfólgna,
Snjómyndin geigfagrar glóðar**) full,
Er og verð tg hjartanu
Hraustla brennandi
Riddari þinn og djásn þitt vafst dýrðlega mér um hjálm.
*) M. F. tók upp eftir fornnorrænum kveðskap að yrkja m e ð
höfuðstöfum.
**) Sbr. í kvæðum Bjarna: Fagurt og ógurlegt ertu þá brunar
Eldur að fótum þín jöklunum frá.
22’