Skírnir - 01.08.1912, Blaðsíða 43

Úr ferðasögu.
233
þakka að eg gat farið ferð þá sem sagt hefir af dálitið,
mest í Skírni, en þó nokkuð í öðrum ritum líka. Og tek
eg nú þar til, er eg fór frá Frakklandi yfir til Englands.
II.
París er nú eins og nokkurs konar skemtiborg frá
Lundúnum, fyrir þá, sem nóga hafa peningana. En þeir
yoru tímarnir, að erfitt var að komast þar á milli, því að
oft hefir ófriður verið milli Frakklands og Englands, og
einu sinni um 100 ár í senn, svo að hver kynslóðin eftir
aðra leit á nábúana hinumegin sunds eins og réttdræpa
óvini. Nú á dögum er fljótfarið á milli höfuðborganna, og
hefir mér ekki virst eins mikill hraði á neinni járnbraut-
arlest eins og á leiðinni til Calais. Og það er auðséð, að
nú fer að nálgast England, því á auglýsingaborðunum ber
nú mest á »liver pills«; en lifrarmeðölin eru, eins og eg
hefi drepið á, sérstaklega ensk, eins og fleira, sem á að
bæta úr afleiðingúm ofáts. I Calais er stigið á skipsfjöl
og maður fjarlægist kalkhamrana frönsku með ótrúlegum
hraða, að því er þeim virðist, sem vanastur er ganginum
á póstskipunum dönsku til íslands, en hvítir hamrarnir
við Dover nálægjast. Af þessum hvítu hömrum kvað
vera dregið nafnið Albion á Englandi. Suður-England er
vinalegt yfirferðar og sér höfuðstaðinn langar leiðir til,
eða öllu heldur reykjarmökkinn yfir honum, og er Lund-
únaborg illrætnd fyrir reykinn og þokuna, sem þar er
stundum svo þykk, að ljós verður að loga allan daginn.
En í engum bæ eru heldur eins stórir skemtigarðar með
snotrum göngum, lundum og grænum grundum eins og í
London (Lundtúnum ?), og er Hyde Park þeirra nafnkunn-
astur. Eru þar víðir vellir og fagrir, og stígir og lauf-
skygðir gangar; og breiðir vegir þar sem fyrirfólkið sýnir
sig á vi8sum tímum dags, ríðandi eða í vögnum. En á
sunnudögum er þar helzt almenningur, og á sunnudegi
var það, sem eg kom þar fyrst. A tveim stöðum hafði
dregist saman mannþyrping utan um ræðumann. Annar
þeirra var að prédika, svolítið hásum rómi og ofreyndum;.