Skírnir - 01.08.1912, Blaðsíða 55

Úr ferðasögu. 245
>
lítið inn. I neðri deild eiga sæti 670 þingmenn, en á
þingbekkjunum rúmast nú raunar ekki full 500, og er
slikt furða mikil, en þvi er treyst að eitthvað talsvert af
þingmönnum muni vanalega láta sig vanta. En ekki
mundi salur sá eiga skilið heitið Sessrúmnir; en nokkurs-
konar Valhöll er hvert þinghús, og vantar ekki nema
tvent til þess að þau hús væru eins mikilsverð og þau
þyrftu að vera: að nógu góðir menn væru til að velja,
og svo valdir þeir sem helzt skyldi.
Umræður í neðri deild voru skemtilegri en i efri deild-
inni og töluðust þar á ræðumenn, sem auðfundið var að
oft höfðu eldað saman grátt silfur; þar var víða heitt á
milli, og kom ekki til af góðu. Þar sat á andstæðinga-
bekk stjórnarinnar Arthur Balfour, fyrrum ráðaneytisfor-
seti, hvíthærður orðinn, ennishár og aðalsmannslegur.
Þar var sonur Chamberlains gamla, og hjá honum minnir
mig Chaplin, ákafamaður mikill í þeim flokki, svipmikill
karl að sjá. Þar var Wyndham, fyrrum Irlands ráðherra,
orðlagður friðleiksmaður og snyrtimenni, með gráar hærur
við unglegt andlit og annars merkilega svipaður islenzkum
heimspeking og mælskumanni. Gerðarlegur hópur var þetta
yfir að líta, ekki verðurþvíneitað, og ýmsir engu ófyrirmann-
legri en lávarðarnir, enda af aðalsættum ekki fáir, og
auðmenn held eg allir; alþýðleg er jafnvel heldur ekki
neðri deild, þó að nú séu þar komnir inn fáeinir verka-
fólksþingmenn. Skaði mikill þótti mér að sjá ekki Win-
ston Churchill ráðherra, af hinni frægu Malborough ætt
(eða hvað eg á að kalla hana); kom það nokkuð til af
því, að mér var grunur á að aðalsstúlku forkunnar fríðri,
sem eg hafði kynst dálítið, hefði litist meir en í meðal-
lagi vel á Churchill, en hann ekki haft vit á að taka
eftir því eða meta það. Winston Churcliill er sagður
manna fríðastur og giftusamlegastur, en mér eru dálítið
tortryggilegir þeir sem lánið leikur mjög dátt við í þess-
um undarlega heimi, sem er áreiðanlega talsvert verri en
efni eru til. Væru þeir lánsamastir, sem mest eru verðir
og mest gæti orðið úr, þá mundi lengra komið mannkyn-
inu en nú er, þar sem allar horfur virðast á, að þetta