Gefn - 01.07.1871, Síða 11

Glóandi augu gegnum loptið sveima
og geysa fram sem svipur loga-branda
sveiíiaðar út um ókunnuga heima
sem ölduhryggir milli landa líða
5 í laungum bugðum fram um ægis geima
og mjallarfextir froðudrekar skríða:
svo mundu tígrar tveir um loptið æða
töfraðir grimdarseið með kerru fríða
og ekkert má þá hepta eða hræða.
10 Hinn sami máttur sem að öllu veldur
þá sveitlast lætur eins og stormar næða
loptsmognum myndum ljóss á flugi heldur
og vfir h'áan tind og djúpan dal
með drekahlykkjum fljúga þeir sem eldur.
15 nú skal ei kjósa feigð né feldan val.
J>eir draga vagninn sem að öllum er
alkunnur undir víðum stjörnusal.
þar situr gyðjan sem að gamnar sér
við geirahljóð og stunur hjartans þúngar
20 er fallin hetja heiminn kveðja fer.
breunandi hjartablóð og rósir úngar
blæðandi sár og fölva slegnir vángar
og grimdartár og meyjarbrjóst sem búngar
saknaðar stundir sælar bæði og lángar
25 saung-ofin grimd við brúðarsælu hreim
æðir þar fram sem öldur hafsins strángar.
I>ú sem að eigi þekkir ástarheim
þú heldur víst að sæla tóm og yndi
með Freyju svífi fram í munareym.
30 æ þú ert barn þér lék víst allt í lyndi.
Stjörnum alkrýud hin sterka ástardís
starir um loptið slegin harma vindi
að eignast horfinn ástarvin. hún kýs.
á brjósti skína breiðir jarknasteinar
35 blossandi dagur þá á himni rís