Gefn - 01.07.1871, Qupperneq 40

42
það er þá optast næv sett í samband við náttúruhluti eða
eitthvað þesskonar; þannig segirMela1), að á sælu-eyjunum
(insulis Fortunatis, sem eg nefndi á bls. 32.) sé tvær lind-
ir, og deyi menn af hlátri af annari, en læknist af hinni;
Procopius segir2) að á Sardiníu vaxi gras nokkurt (nóa,
puntur) er valdi hláturdauða; sá heljarhlátur kallist risus
sardonicus; þetta kemur opt fyrir hjá fornmönnum, jafnvel
hjá Hómer3), og þeir leiddu það víst optast af Sardiníu.
Enn skyldara sögunui um Ætternisstapa erþað sem sagt er
í skýríngum við Platon4), að eptir sögn Tímeusar sé það
siður á Sardiníu, að þegar íoreldrarnir sé orðnir gamlir og
ellimóðir, þá grafi börnin þeim gröf og hrindiþeim þar ofan
í, ekki nauðugum, heldur viljugum og hlæjandi. [>etta er
aptur skylt því sem vér vitum um lssedonana, sem eg mun
nefna síðar. Menn hafa annars tekið fram líkíngar á milli
Sardiníumanna og sumra norðurþjóða; eg finn nefuda þar
sem landnámsmenn Tyrrena, Kartaga, Feníka, Libya, íbera
og Grikki, en enga norðurlandameun; en þó væri það ekki
óhugsandi að eitthvert slíkt samband hefði einhverntíma
verið; landanöfn segja sumstaðar frá því, þar sem menn
varla skyldu búast við því: þannig er t. a. m. Morea 5) slav-
iskt og algengt nafn á Peloponnesus, og sýnir að slaviskir
menn hafa verið þar.
Næst eptir Pindarus kemur Herodotus, hérumbil 450
árum fyrir Krist. Honum þykir það ótrúlegt sem hann
hefir heyrt um Hyperboreana, og hann neitar eiginlega6) að
þeir sé til, en er þó óbilugur í að segja frá ýmsum öðrum
þjóðum, sem í rauninni eru ekkert annað en Hyperborear,
>) L. III. c. 10.
*) De bello Goth. L. IY. c. 24.
3) Od. XX. 302.
4) Schol. Plat. Republ. að L. I 337 a.
s) Morea þýðir „sjóland11 (Zeuss, die D. u. d. Nst. p. 629).
«) L. IV. c, 36.