Gefn - 01.07.1871, Qupperneq 72

74
Suomi og þá = mýrland, Mýrar; eða eins og nokkurr hefði
nefnt »Sparabú« af spar (rarus)! eins og P. A. Munch vill
í AnO 1846 p. 44; en nafnið er af spörr, snjótitlíngur ‘)-
Sarpur, fossinn í Noregi þar sem Ásbirni var fleygt í (Fms.
VII. 181) erkann ske samaorðið og sarpur á fugli, o: poki
sem gleypir í sig; eu þó get eg eins hugsað til Sarpa, ár
sem fellur í Volga (sanskr. sarp, að skríða, lat. serpo, gr.
ípnuj); Quarken í Helsíngjabotni þarf engu fremur að vera
= norr. kverk heldur en finnskt kurk korki; það finnska er
yfir höfuð eldra (þó Finnar hafi tekið einstöku orð úr nor-
rænu máli); allt leitar fremur austur eptir en annað, því
þaðan er það komið í öndverðu: Noorer í Slesvík = tjörn;
sama orð finnum vér bæði hjá Fiunum og í Mið-Asíu; ham-
arr (klettur) heitir kamen á l ralfjöllunum, og Hemra í sögu
þorst. bæjarmagns er sama nafn og Kama, á sem rennur í
Volga, einmitt þar sern þessi saga gerist. Bæði Óðins nafn
og nöfn fleiri Ása má allt eins vel álíta skyld finnskum og
austrænum málum eins og gotnesku, þó eg ekki meini hér
með að allt norrænt mál (sem vér svo köllum) skuli leiðast
af finnskum málum, en þaðan er miklu meira komið en
menn vilja kannast viða); menu vilja engu hleypa að nema
tómri gotnesku og engilsaxnesku, jafnvel þó ekkert verði
sannað um neinar samgaungur á milli Gota og Norðurlanda-
þjóða. J>að sem Tacitus segir um Germanana (sem voru
allt annað en núverandi þjóðverjar), það átti sér allt eins
*) Sem aptur er skylt <rnet'paj eg sái og onopá sáð, því spörrinn
liíir á sáðum, fræjum; sb. lat. spargo og sanskr. sprc.
a) Um auðgan norðurlandamála frá tinnsku talar Jak. Grimm í
„ilber das finn. epos“ (Kl. Schr. II 80 og 112). Finnsk mál
eru annars mörg, eins og ráða má af því sem á undan er sagt
bis, 64 ath. 2, og eru að minnsta kosti eins ólík hvort öðru eins
og norðurlanda mál hin önnur. Bergmann er einn af þeim
fáu sem ekki láta glepja sig af tómri „gotnesku“ og „engil-
saxnesku“.