Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1884, Qupperneq 21

21
getið í Landnámu. Um þenna Hring eru miklar sagnir í Hrings-
dal, og af því að þær hingaðtil hvergi hafa komið á prent, svo að
mjer sje kunnugt, hvorki í fjóðsögunum nje annarstaðar, set jeg
hjer sögu Hrings, eins og Einar gullsmiður Gíslason i Hringsdal
sagði mjer hana.
Hringur hefir maður heitið í Noregi. Hann var hinn mesti
kappi og ójafnaðarmaður mikill og vígamaður. Varð hann að flýja
Noreg sakir vígaferla og kom út hingað með Erni landnámsmanni,
er nam Arnarfjörð, svo vítt sem hann vildi1. Hringur settist að í
Hringsdal. Nokkru síðar kom út Ketill ilbreiður landnámsmaður,
son jþorbjarnar tálkna, og nam Ketildali2. Með Katli kom út Aust-
maður einn, frændi þeirra, sem Hringur hafði vegið í Noregi, og
var það erindi hans út hingað að koma fram hefndum fyrir víg
frænda sinna. Austmaður bjó í Austmannsdal og við hann er dal-
urinn kenndur, en annað bú átti hann í Steinanesi, sem liggur á
Langanesi sunnanverðu. Austmaður gjörði marga flugumenn til
höfuðs Hringi, en Hringur bar af þeim öllum og braut þá á bak
aptur yfir um stein, sem enn er sýndur í túninu í Hringsdal.
Eitt sinn sendi Hringur alla heimamenn sína inn í Trostans-
fjörð til skógar, og var einn heima. Austmaður var þá að búi sínu
í Steinanesi. Hann sá til ferða þeirra Hringsdalsmanna, þegar
þeir fóru inn hjá, og þegar þeir eru um fram komnir, lætur hann
setja fram skip og stígur á við 14. mann. jpeir reru út eptir firði
að Hringsdal. Engar njósnir fóru fyrir þeim, og er þeir komu að
Hringsdal, gengu þeir upp lág þá, sem síðan er kölluð Austmanna-
lág, og liggur upp frá sjónum nokkuð fyrir innan bæinn og sjest
ekki frá bænum. Eptir þessari lág komust þeir upp að skála
Hrings og fengu kringt um hann, áður en Hringur varð var við
mannaferðina. Stökk Hringur/ þá út úr skálanum, og stóð leikur-
inn fyrst á grund þeirri þar í túninu, sem síðan er kölluð Bardaga-
grund hin efri; þar stendur steinn sá, sem fyr var sagt að Hring-
ur hefði haft til að hryggbrjóta á flugumennina. Austmennirnir
sóttu að Hringi í ákafa, en hann varðist af mikilli hreysti og varð
þeim skeinusamur. En þegar hann sá, að hann mundi ekki fá
varizt á þessum stað, hljóp hann niður á Bardagagrund hina neðri.
far er stór steinn; Ijet Hringur steininn hlffa sjer að baki, Qg varð-
ist svo langa hríð. Varð hann 7 (aðrir segja 12) manna bani, áður
hann fjelli, en svo kom að lokum, að enginn má við margnum.
f>eir af Austmönnum sem af komust vóru allir sárir og sumir dóu
sfðar úr sárum.
1) Svo segir um Örn f Landn. II. k. 26. bls. 140.
2) Landn. segir á sama stað, að Ketill hafi numið Dali alla frá Kópa-
nesi til Dufansdals. Eptir því liggur Hringsdalur í landnámi hans.