Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1884, Qupperneq 94

88
ómögulega átt sér stað, þvíað bæði er það i sjálfu sér óeðlilegt,
þvíað það var of langt frá bœnum á Vatnshorni, og svo er það
þvert á móti orðum sögunnar, þar öll handritin segja í einu hljóði:
„í nánd bœnum at Vatnshorni11. þangað var erindinu heitið, og
þangað fór forgils á njósn. Hefði þeir verið hinum megin í daln-
um, þá var það í nánd bœnum á Fitjum. petta kemr og vel heim,
þvíað þegar þeir riðu þannig, þá vóru þeir á almannaleið suðr á
Botnsheiði, svo að þótt þeir hefði sézt, þegar þeir riðu suðr yfir dalinn,
þá gátu menn haldið, að þeir væri einhverjir langferðamenn. sem
ætluðu suðr lengra, þvíað einmitt lá hér hinn gamli vegr, skamt
fyrir neðan krikann upp hjá Bakkakoti, og svo suðr á Botnsheiði.
Nú liggr vegrinn utar og upp hjá Vatnshorni. Sagan talar hér
mikið um skóga í dalnum. þ>að er og auðvitað, að þeir hafa verið
miklu meiri þá, þvíað ella hefði þeim þorgils ekki tekizt að fara
hér svo leynilega. Skorradalr er og víða skógi vaxinn enn í dag.
Alt fyrir norðan vatnið er skógr neðan frá Grund, sem er norðan
til við vatnsendann ; skógrinn nær og þeim megin fram fyrir Fitjar
og nálega upp að Sarpi. Að sunnanverðu við vatnið er og víða
skógi vaxið, öll Vatnshornshlíðin upp að Vatnshorni; og enn vottar
fyrir skógi í hlíðinni fyrir framan Vatnshorn, og alt fram fyrir
Bakkakot, og nær upp á móts við Sarp. Skógarnes heitir og að
sunnan verðu við ána. Fyrir neðan Sarp gengr hæð nokkur eða
leiti alt ofan úr hliðinni, og nær niðr að á. Sarpr stendr í kvos
skamt frá hlíðinni fyrir ofan leitið, svo að ekkert sést frá bœn-
um niðr eftir dalnum. |>etta landslag kom þeim porgils að
góðu haldi. J>egar er lýsti um morguninn, hafa þeir riðið upp eftir
dalnum, yfir ána og upp skóginn alt upp undir hlíðina fyrir neðan
leitið. þ>ar myndast nokkur kvos eða kriki. Er þar nú mýrarblettr.
Hér tóku þeir þ>orgils af hestum sínum og settust að dagverðinum,
og var það hinn hentugasti staðr, sem hér var til, með þvíað hér
vóru skógar í kring, eins og sagan segir. Eg skal geta þess, að
það er óheppilegt og sjáaniega síðara innskot í Kh.útg., þar sem
segir: „riðu ecki fyrr enn seillt til selsins“. |>eir þ>orgils hefði
þá hlotið að vera bandvitlausir menn, hefði þeir flatmagað hér fram
á dag, rétt að kalla hjá garði á Vatnshorni, og þar að auki annar
bœr rétt fyrir framan. J>að var þá lítt mögulegt annað. enn að
einhver hefði orðið var við þá, og gat það þá varðað þeimlífið. þ>ess
konar slór var ekki eftir fornmönnum, þegar þeir vildu hafa líf
einhvers.
þ>að er allra réttast sem Reader eða 309 hefir, og f>orgils segir
við förunauta sina um kveldið : en venda ekki til selsins fyrr en
„mornar“, bæði útg. og hin handr. hafa : „ámorgun11 sem gefr lakari
meiningu, þvíað að það gefr að skilja, að þeir f>orgils hafa staðið
upp um morguninn þegar í elding, og riðið upp eftir skóginum og