Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1884, Qupperneq 98

9 2
vilja; en mjök hafa þeir valða menn til farar þessarar11. „Ok enn
sat þar maðr hit næsta þessum sterka manni; sá var svart-jarpr á
hár, þykk-leitr ok rauð-leitr ok mikill í brúnunum, hár meðal-maðr“.
Helgi mælti: „Hér þarftú ekki lengra frá at segja ; þar hefir verit
Sveinn Álfsson, bróðir Húnboga. Ok betra mundi oss vera, at
vera eigi ráðlausir fyrir þessum mönnum ; þvíat nær er þat mínni
ætlan, at þeir muni ætla at hafa mínn fund, áðr þeir losaz ór hér-
aði; ok eru þeir menn í för þessi, er várn fund munu kalla skap-
ligan, þótt hann hefði nokkuru fyrr at hendi komit. Nú skulu kon-
ur þær sem hér eru at selinu snaraz í karl-föt, ok taka hesta þá
sem hér eru at selinu, ok ríða sem hvatast til vetr-húsa1; kann
vera at þeir er um oss sitja, at þeir þekki eigi hvárt þar ríða konur
eðr karlar ; munu þeir þurfa at ljá oss lítils tóms til, áðr vér munum
koma mönnum at oss, ok er þá eigi sýnt hvárra vænna er’.
Strax um morguninn, er Helgi vaknaði, sendi hann smala-
sveininn á njósn, og þegar sveinninn kom auga á þá |>orgils, þá
vóru þeir þegar búnir að taka af hestum sínum og seztir að dag-
verðinum; þetta sýnir enn, að þeir vóru komnir hingað fyrir fóta-
ferðartíma, sem fyrr er sagt, þvíað annars hefði þeir varla sezt hér
að snæðingi í makindum, þvíað ekki var vegrinn langr til selsins
frá því sem þeir þorgils sátu; hann er varla sem stuttr stekkjar-
vegr. Allar sögurnar segja og, og það sumar oftar enn einu sinni,
að þeir forgils væri skamt frá selinu, og um sveininn segir, að
hann væri í brottu um hríð, eða skamma stund horfinn. J>að er
auðsætt, að þeir forgils hafa setið uppi undir hlíðinni, sem fyrr er
sagt, enn sveinninn verið líklega nokkuð hærra, rétt fyrir ofan þá
í hlíðinni, og þannig getað séð ofan yfir þá, þvíað ella var honum
ekki hœgt að sjá þetta svo nákvæmlega, þar sem þeir sátu í hring,
enn hættulegra fyrir sveininn að komast að þeim frá tveimr hlið-
um, svo að þeir yrði ekki varir við hann ; enn hvernig sem þetta
hefir verið, þá hafa skógarnir hlíft honum, sem sagan talar um að
hér hafi verið. f>essi staðr er því ákveðinn samkvæmt orðum sög-
unnar. Eg skal einungis taka það fram úr lýsingu smalasveinsins,
þar sem segir: ,.f>á sat maðr ok horfði úr hringinum“. þetta
er einn vottr þess, hvað frásögnin er nákvæm, þvíað það er eins
og maðr sjái þetta afmálað fyrir augum sér2.
1) »Vetr-hús« er hér kallaðr bœrinn ú Vatnshorni, í mótsetningu við selið,
sem er sumarhús.
2) þaö er til munnmælasaga í Skorradalnum, að þeir þorgils hafi setið
að dagverðinum niðr hjá bce þeim í Skorradal, er heitir Dagverðarnes, enn
hann er langa leið niðr með vatni að norðanverðu. þangað er um hálfa
aðra mílu ofan frá Sarpi. Ef vér hefðim nú enga ritaða sögu um þenna
atburð, enn hefðim hann einungis í munnmælum, enn vissim þó af Landn.