Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1966, Blaðsíða 150

150
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
send honum til Lundar. Hafa þau komið fljótt og örugglega til baka
aftur.
Talsvert er um það, að gamlir og góðir heimildarmenn falla í val-
inn eða heltast úr lestinni fyrir elli sakir. Er oft vandi að fylla í
skörðin, þótt þa'ð sé reynt eftir föngum. Venjulega er það þá yngra
fólk, sem til næst, en hitt, sem fellur frá, og yfirleitt ekki eins kunn-
ugt háttum og siðum eldri tíma. Er þó engan veginn ástæða til að
örvænta um framtíð þessa starfs, a. m. k. ekki næstu árin, því að
enn ber þjóðháttasöfnunin mjög góðan árangur.
Nokkuð hefur verið tekið af þjóðháttalýsingum á segulbönd, og
er það einkum Þórður Tómasson, sem það hefur gert. Fær Þjóðhátta-
deildin það efni allt til eignar. Þórður hefur einnig afláð margs ann-
ars efnis til Þjóðháttadeildarinnar.
Á þessu ári var lokið skrásetningu alls þess efnis, sem borizt hefur
deildinni og ekki hafði unnizt tími til að skrá. Voru um áramót 1123
nr. í þjóðháttasafninu, og því höfðu komið 172 nr. á síðastliðnu ári.
Flest eru þetta svör við spurningaskrám, en einnig er margs konar
efni, sem skráð hefur verið beint eftir frásögn fólks, svo og örfáar
eldri þjóðháttalýsingar, sem náðst hefur í, og er þó margt af því
smælki.
Enn er eftir að gera atriðaskrá yfir mestallt safni'ð, og verður það
mikið verk, ef vel á að gerast. Það verður þó að sitja á hakanum um
sinn, nema hvað reynt verður að semja lykla yfir það efni, sem hér
eftir berst, jafnóðum og það er skrásett. Einnig væri æskilegt að
koma upp myndasafni af þjóðháttasviðinu, sem haft yrði í spjald-
skrárformi og raðáð eftir svipuðu kerfi og atriðaskráin, en enginn
starfskraftur er til þess eins og er, enda yrði slíkt bezt leyst sem
sameiginlegt myndasafn Þjóðháttadeildarinnar og Þjóðminjasafns-
ins sjálfs, svo sem er víða erlendis.
Sumarið 1965 var nær ekkert unnið að þjóðháttaskráningunni
vegna fornleifarannsóknanna í Hvítárholti, sem hafnar voru 1963
og nú eru langt komnar. Eru allar líkur til þess, að þeim verði lokið
næsta sumar. Einnig fellur oft á tíðum tími og tími úr vegna annarra
starfa, sem að kalla í það og það skiptið. Slíkt kemur þó ekki niður
á útsendingu spurningaskránna, enda má kalla hæfilegt áð senda út
tvær skrár á ári. Séu þær fleiri, er hætta á, að fólki þyki sér íþyngt
um of og kasti starfinu þá frá sér. Samstarfsmenn eru hins vegar
ekki það margir, að hægt sé að deila skránum á milli þeirra.“
Við þetta er ekki öðru að bæta en því, að Lúðvík Kristjánsson rit-
höfundur hefur eins og í fyrra unnið við ritið „Islenzkir sjávar-