Lögrétta - 01.03.1932, Síða 53

Lögrétta - 01.03.1932, Síða 53
217 LÖGRJETTA 218 vildu dansa. Jeg var dansstjóri í mörg ár, þótt aldrei gæti jeg farið á dansleiki, eins og áður segir. Dansstjóraembættið var í rauninni ekki vandalaust verk og þótti dálítil virðingar- staða. Skyldurnar voru, að sjá um að til væri og æfinlega til taks harmónika; var hún venjulegast geymd hjá dyraverðinum, en hann var kallaður portner, frb. púrtner, og festist nafnið við suma til dauðadags, svo sem Gísla gamla púrtner, sem síðar varð bóndi í Lauganesi. Annar Gísli var púrtner nokkuð löngu síðar. önnur skyldan og ekki ábyrgðarminni var sú, að halda á skikkjum og skakka leikinn, ef róstur urðu. Steingrímur Thorsteinsson, skáld og yfir- kennari kom inn á rallið og settist hjá okk- ur stundarkorn. „Jú, hað var nógu gott hjá honum Páli, en hað var gullaldarlatína, sem rektorinn okkar talaði“, sagði skáldið og skildist mjer há einhvern veginn svo sern honum fynd- ist ólsen hafa haldið uppi heiðri og sóma hinnar klassisku mentunar, sem þá var harðast sótt á, eins og áður segir. -----Jeg mintist á fötin. Þau voru á meðal minna æskusorga og átti jeg aldrei föt af nýju, frá hví jeg var fermdur og har til jeg keypti rhjer jmu sjálfur. Fötin á mig saumaði ráðskona okkar, mesta myndar- kona, sem Kristín hjet, upp úr gömlum föt- um af fóstra mínum. Ein af þessum fatasorgum líður mjer aldrei úr minni. En jeg sleppi henni vegna heirra, sem gáfu mjer hana; hau hafa nú nóg að bera, án hennar. — Guðmundur Björnson landlæknir sagði mjer, eftir að jeg var löngu orðinn lyfsali í Vestmannaeyjum, að hann myndi hað best um föður minn, Sigurð Sigurðsson ad- júnkt, hvað hann var vel til fara. En hað hygg jeg faðir minn hafi lært í París. Það er annars rjettast, að hað lítið jeg man um föður minn, sem jeg hygg að sje flest af afspurn, eða eftir sögusögn skrifi jeg hjer í þennan kapítula; en sumt man jeg sjálfur. Hann færði mjer á hverjum morgni eitt- hvert góðgæti á sængina, áður en hann gengi í kenslustundir. — Einhverju sinni var jeg boðsgestur í fjölmenni, hjá auðmanni í Kaupmannahöfn, sem Goldsmith hjet. Sonur hans var mjer í mörgu góður og bæði gáfaður og dugleg- ur; en við lærðum báðir samtíma á lyfja- sveinaskólanum í Stokkhólmsgötu. Jeg hef aldrei setið eins höfðinglega veitslu, fyr nje síðar. Jeg sat á millum foreldra hans, hví jeg var einn útlendur; aldrei hef jeg sjeð mundlaugar notaðar nema há; þær voru úr dýru krystallsgleri og ilmvatn í heim. Þegar borð voru upptekin fór flest að dansa í stórum sal við hliðina á matstof- unni; en húsráðandi, bróðir hans, jeg og einhverjir fleiri settumst við drykkju í borðstofunni. Bróðir húsráðanda víkur sjer ið mjer og segir til nafns og jeg þá hið iiama. Síðan spurði hann: „Ekki vænti jeg að þjer kannist við þá rektor Björn Magn- ússon ólsen og adjunkt Sigurð Sigurðs- son ?“ Hann spurði vitanlega á danska tungu, sem jeg og svaraði, því jeg var öruggur í dönsku. „Jú, jeg þekki báða; annar er faðir minn, hinn fóstri". Varð gott gaman af þessu. Mörgum árum síðar sagði jeg fóstra mín- um frá þessu atviki. „Jeg skil ekkert í þessu, að hann skyldi muna eftir mjer“. Svo bætti hann við eftir stundarbið: „En mig furðar ekki þó hann myndi eftir honum pabba þínum“. Jeg varð forvitinn sem von var til — „hann hafði nú lítið við að vera á þeim árum, hann Sig- urður; en hann skrifaði doktorsdisputatiuna fyrir hann og vann sjer þá og stundum oft- ar inn dálítið fyrir að skrifa — fyrir — þessa — lötu — dönsku“. Aðra eins fyrirlitningu í tóninum hef jeg aldrei heyrt. En meiri virðingu fyrir þekk- ingu og þekkingarlöngun hef jeg á hinn bóginn ekki kynst, en hjá fóstra mínum. Tvisvar er mjer hið síðara einkum minnis- stætt og í bæði skiftin áttu menn í hlut, talsvert við skál; það voru þeir Steinn Guð- mundsson bóndi á Minna Hofi á Rangár- völlum — ekki í Gnúpverj ahreppi — og Brynjólfur Jónsson fræðaþulur á Minna-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88

x

Lögrétta

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Lögrétta
https://timarit.is/publication/196

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.