Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1890, Blaðsíða 5

5
Oddaverjar), hefðu búið sér til ættartölur, sem ó-
mögulega gátu komizt heim við tímatal það, er þeir
sjálfir höfðu í huganum og fylgdu í ritum sínum.
J>að hefði ekki heldr verið svo auðvelt fyrir þá, að
afla ættum sínum valda og virðingar með lognum
ættartölum, þegar ættvísi var svo almenn, og ætla
mátti, að þeir, sem keptu við þá um völdin, mundu
ekki spara að rífa niðr fyrir þeim lygarnar. Hitt
er miklu sennilegra, að þeir hafi haft fyrir sér forn-
ar ættartölur, sem gengið höfðu mann frá manni í
ættunum sjálfum, og farið eptir þeim í þeirri full-
vissu, að þær væru áreiðanlegar, og þá gat það
miklu fremr dulizt fyrir þeim, að ættartölur þessar
voru stundum ósamrýmanlegar við það, sem þeir
þektu úr útlendum ritum og höfðu fyrir satt. f>ann-
ig hefir Ari fróði þekt Ingvar (Inguar) Loðbrókar-
son (er drap Eadmund helga 870) af útlendum sagna-
ritum, og tekið hann fyiir sama mann og ívar (hinn
beinlausa) Ragnarsson, samkvæmt þeim hugmynd-
um, er menn höfðu um Loðbrókarsonu á hans dög-
uml, en ekki gætt að þvf, að þetta kemr mjög
illa heim við ættartölu sjálfs hans (o: Ara), sem
taldi Olaf hvíta, er varð konungr í Dýflinni (852 eða)
853, þriðja mann frá Sigurði Ragnarssyni. Ættar-
tölu Haralds hárfagra frá Ragnari ber aptr vel
saman við þessa ættartölu Breiðfirðinga, og um hana
er sama að segja, að auðsætt mátti vera hverjum
ættfræðingi, sem vildi búa til ættartölu, að það gat
, 1) Löngu fyrir daga Ara hefir verið farið að rugla
Ivari og Ingvari, einsog sjá má á vísu Sighvats skálds,
er Storm tilfærir (Krit. Bidr. I. 89):
»Ok Ellu bak
at lét hinn er sat
Ivarr ara
Jórvík skorit«.