Tímarit Hins íslenzka bókmentafélags - 01.01.1890, Blaðsíða 14

14
styrkja. En það verðr eigi að síðr miklum vafa
bundið, hvort hann hafi nokkurn tíma í lifanda lífi
borið viðrnefnið „loðbrókul, hvort drotning hans (hin
seinni2) hafi talið ætt sína til Sigurðar Fáfnisbana,
hafi heitið Ráðbarðr) og er það vottr þess, að það nafu
hafi gengið í ætt Ragnars.
1) Hefðum vér nokkur gild rök fyrir því, að faðir Ing-
vars Loðbrókarsonar og bræðra hans hefði heitið »Ragnarr
loðbrók«, þá væru líkur til þess, að Ragnarr gamli hefði
einnig borið viðrnefnið »loðbrók«, og hinn yngri verið
niðji hans og alnafni, eins og svo mörg dæmi eru til.
En hafi lugvar og bræðr hans (Ubbi, Hálfdan og Björn
jnrnsíða) verið kendir við móður sína, er nefnd hafi verið
Loðbrók, eins og Storm ætlar, þá er líklegast að nafn
þetta hafi aðeins af misgripum villst til Ragnars, eptir
að farið var að rugla Ragnarssonum og Loðbrókarsonum
saman, og hafi síðan sprottið af því sagan um viðreign
Ragnars við orminn, sem auðvitað hefir aldrei átt sér stað.
2) Sagan um Kráku, sem Aslaug hét öðru nafni,
kemr í flestum aðalatriðum saman við gamla örnefna-
sögu frá Spangarheiði við Líðandisnes, sem þormóðr
Torfason hefir fært í letr, og kallar sú saga meyna
Kráku eða CkMaugu, en getr Ragnars ekki, en alt er óvíst
um uppruna þeirrar sögu, og eins um hitt, hvort Ásláugar-
nafnið og sambandið við sögu Ragnars er upphaflegt eða
seinna til komið. þó eru nokkrar líkr til, að Ragnarr og
Kráka hafi upphaflega átt saman í raunnmælunum. Saxi
kallar seinni konu »Ragnars loðbrókar« Svanlaugu (IX.
450, 458), en getr alls ekki um ætt hennar og uppruna, og
lætr hana deyja á undan Ragnari, og virðist hann því ekki
hafa þekt þá sögu um Kráku (eða Áslaugu), sem vér höf-
um ,þótt hann geti reyndar á öðrum stað (V. 192) um Ragn-
ar kappa og Kráku konu hans (sem er stjúpmóðir Eiríks,
einsog Áslaug) og þótt Svanlaugar-usÁmb gœti verið komið
af samblendingi á nöfnunum (Odálaug eða) Aslaug og
Sranhildr (en svo hét dóttir Sigurðar Fáfnisbana, sem
kunnugt er). þetta væri þá svipaðr ruglingr á nöfnum,
einsog þegar sögur Austfirðinga kalla fyrri konu Helga As-
bjarnarsonar ýmist Droplaugu (Drpl.) eða Oddlaugu
(Brandkr.) eða þorlaugu (Fld.). þar sem Storm gefr í
skyn (á 123. bls.) að einhver (íslenzkr?) ættfræðingr hafi
komið upp með það, að telja konu Ragnars dóttur Sigurðar